Αρχή του 2020 με φρέσκο χιόνι στις ελληνικές Άλπεις στα Ελληνικά Αλπικά λιβάδια και βουνά

Η παρέα των 3 φίλων απο την Θράκη ( Πέτρος - Κώστας- Χρήστος)

Ποιος είπε ότι η Ελλάδα δεν έχει Άλπεις, Αλπικά τοπία και λιβάδια ή βουνά; 

Ότι δεν συναντάς Έλατα και φρεσκοχιονισμένα - πασπαλισμένα όπως ακριβώς οι Χριστουγενιάτικοι κουραμπιέδες, ή δεν υπάρχουν λιβάδια και βλάστηση εφάμιλλη της ξακουστής Οροσειράς της Κεντρικής Ευρώπης;

Μπορεί το υψόμετρο να είναι χαμηλότερο και το όνομα (Περτούλι - Κόζιακας - Ελάτη) της Οροσειράς της Ν. Πίνδου διαφορετικό αλλά οι συνθήκες που συναντήσαμε και το τοπίο παρόμοιο.

Αυτή τη φορά την εξόρμηση πραγματοποιήσαμε - η Τριμελής παρέα από την Θράκη (Χρήστος - Κώστας - Πέτρος) με την 60 μελή ομάδα μας τον συνήθη ύποπτο και διοργανωτή τέτοιων εξορμήσεων Ε.Ο.Σ. στον οποίο συμμετέχουμε εδώ και 13 χρόνια είτε σαν περιπατητές είτε σαν εθελοντές (ΟΜΟ) είτε πάλι σαν αθλητές. Η διοργάνωση για την Περίοδο των Θεοφανείων στην περιοχή του ορεινού όγκου του Ν. Τρικάλων έτυχε μεγάλης εκτίμησης και επιτυχίας μιας και με την έλευση μας στο Βουνό συνέπεσε και η πρώτη ισχυρή χιονόπτωση και η πρώτη ταυτόχρονα για το 2020!

Το Νεραϊδοχώρι ή Βετερνίκ (παλαιά ονομασία) είναι ορεινό χωριό του Δήμου Πύλης. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.140 μέτρων στις πλαγιές των Κόζιακα,. Οι κορυφογραμμές του Κόζιακα Μαρόσα, Νεραϊδα και Λουπάτα υψώνονται σαν γίγαντες γύρω του αφού με το υψόμετρό τους (1980,2000μ.) δείχνουν να αγγίζουν τον ουρανό. Οι πυκνές ελατοσειρές σε συνδυασμό με τις πολλές πηγές που τις διασχίζουν, άλλες με το ήρεμο κελλάρισμά τους και άλλες με το χειμμαρώδες βουητό, δημιουργούν μια από τις ωραιότερες και τις πιο υγιεινές γωνιές του Κόζιακα.

Ιστορία : Η παράδοση αναφέρει ότι υπήρχαν κάποτε στο χωριό δυο πλούσια και όμορφα κορίτσια. Το ένα το έλεγαν Μαρία ¨Μάρω¨ και το άλλο Νεραϊδούλα. Κλέφτες πατήσανε στο χωριό γυρεύοντας να πάρουν αιχμάλωτες τις δυο κοπέλες. Μα εκείνες κατόρθωσαν να ξεφύγουν. Η μια ανέβηκε στην κορυφή του ενός βουνού και η άλλη στην κορυφή του άλλου βουνού. Όταν οι κλέφτες φύγανε τα κορίτσια δεν γυρίσανε στο χωριό. Είχαν χαθεί. Οι γέροι και οι γριές του χωριού λέγανε ότι πολλές φορές, τις φεγγαρόλουστες βραδιές βλέπανε τις σκιές τους και τις σκοτεινές νύχτες ακούγανε τις παραπονιάρικες φωνές τους. Από τότε τα βουνά ονομάστηκαν "Μαρόσα" και "Νεράιδα". Απ' την παράδοση αυτή είναι η μια εκδοχή από την οποία το χωριό έλαβε το όνομα Νεραϊδοχώρι.

Το γεφύρι του Χατζηπέτρου ή γεφύρι της Σμίξης όπως το λένε μερικοί βρίσκεται στο Νεραϊδοχωρι συνεχίζοντας το δρόμο από την πλατεία του χωριού με κατεύθυνση προς το ποτάμι.

Χρηματοδότης του υπήρξε ο αρχιτσέλιγκας Γεώργιος Χατζηπέτρος και γεφυρώνει το Περτουλιώτικο ρέμα. Πρόκειται για μονότοξο γεφύρι με συνολικό μήκος 30,5 μέτρα, ύψος περίπου 8 μέτρα, άνοιγμα τόξου 14,3 μέτρα με το αριστερό του βάθρο να βρίσκεται πάνω σε βράχο. Κατασκευασμένο από ψαμμίτη και λαξευτές πέτρες πιθανότατα τον 18ο αιώνα, περίπου το 1750.

Το γεφύρι αποτέλεσε πέρασμα από τα χωριά του Ασπροποτάμου προς τον Τρικαλινό κάμπο αφού μετά το γεφύρι ακολουθεί η Βλαχόστρατα, ένα παλιό καλντερίμι που σώζεται σε καλή κατάσταση που ήταν το πέρασμα για ανθρώπους και ζώα που ήθελαν να περάσουν. Το μονοπάτι που ακολουθεί μετά το γεφύρι ειναι βατό και εύκολο και μπορεί να το περπατήσει ο οποιοσδήποτε.

Αν διανύσετε όλη τη Βλαχόστρατα θα συναντήσετε μετά από μία ώρα περίπου την βρύση ''Φτελιά'' ή αλλιώς βρύση Σουλεϊμάν που μπορείτε να κάνετε τη στάση σας να πιείτε το νερό της βρύσης και να κάνετε και πικ νικ στο χώρο της βρύσης, τη διαδρομή προς τη βρύση την περπατήσαμε και σας τη παρουσιάζουμε εδώ. Ο χώρος του γεφυριού αποτελεί μία ευχάριστη επίσκεψη για όσους βρίσκονται στο Νεραϊδοχώρι, το Περτούλι και τα γύρω χωριά. Μία πανέμορφη διαδρομή για να διανύσετε χειμώνα-καλοκαίρι. Το χειμώνα με το χιόνι το σκηνικό είναι ειδυλιακό αλλά μη ξεχνάτε οτι και τα νερά από το ποτάμι ειναι περισσότερα και θέλει περισσότερη προσοχή. Το καλοκαίρι ειναι σαφώς πιο εύκολο να το προσεγγίσετε και να περπατήσετε ακόμα και κάτω από το γεφύρι.

ΚΟΖΙΑΚΑΣ: βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της κεντρικής Πίνδου και είναι το Κερκέτιον όρος των αρχαίων. Το σημερινό του όνομα, πιθανόν προέρχεται από την τούρκικη λέξη “Κοτζιά” = μεγάλος και «γιακά» = λαιμός, ήτοι, μεγάλος λαιμός, κατ’ επέκταση μακρύ βουνό. Είναι ένα πανέμορφο μακρόστενο βουνό δυτικά των Τρικάλων, που το μήκος της ενιαίας ράχης του ξεπερνά τα 25 χιλιόμετρα από βορά (Καλαμπάκα/Μετέωρα) μέχρι νότο (Πύλη). Χαρακτηρίζεται από γυμνές και βραχώδεις πλαγιές, φαράγγια δασωμένα με έλατα, οξιές, δρύες και φυλλοβόλα, καθώς και απότομους γκρεμούς. Στις ανατολικές και δυτικές πλευρές του υπάρχουν πυκνά δάση με φυλλοβόλα ενώ πιο ψηλά τα έλατα επικρατούν παντού. Σε όλο τον όγκο του βουνού υπάρχουν πηγές, με εξαιρετική ποιότητα νερού. Είναι μεγάλος βιότοπος για την αρκούδα, που σημάδια της συναντάς σχεδόν παντού στο βουνό.

Σχηματίζει πανέμορφα μικρά οροπέδια και είναι θαυμάσια εκδρομή για όλες τις εποχές του χρόνου.  Οι σουβλερές κορυφές του τρυπούν τα σύννεφα, οι ράχες του σχηματίζουν στον ορίζοντα γιγάντιες ανθρώπινες παραστάσεις. Πλαγιές, φαράγγια, σπηλιές, ρεματιές, περίεργες τρύπες (δολίνες), μεγάλες κλειστές λεκάνες (πόλγες), μικρολίμνες, σάρες, σγκαβαλιές, σταλαχτίτες, αποτελούν πρόκληση προς φυσιολάτρες, τολμηρούς ορειβάτες και αναρριχητές για εξερεύνηση.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ -  ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ