Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Περπατουμε στο Αγιο Όρος της Ροδόπης

 Γράφει ο Πέτρος Ν. Γιαγτζόγλου











Το Παπίκιο Όρος έχει ύψος 1483 μέτρα. Το άγριο αυτό περιβάλλον προσέλκυσε τους ασκητές και τους ερημίτες που επιζητούσαν την πλήρη απομόνωση από τους πειρασμούς για να πλησιάσουν το θείο. Σύμφωνα πάντα με τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι στο Παπίκιο Όρος υπήρχαν από τον 11ο μέχρι τον 14ο αιώνα ιερές μονές και ήταν από τα σημαντικότερα μοναστικά κέντρα της Βυζαντινής περιόδου.



Οι ιερές μονές του Παπικίου ήταν εντελώς αυτοκέφαλες. Στο Παπίκιο Όρος μόνασαν επιφανή πρόσωπα του Βυζαντίου. Είναι μέρος αγιασμένο από την θυσία και την ασκητική ζωή των μοναχών καθώς ήταν κατά την βυζαντινή περίοδο μοναστικό ξακουστό κέντρο οργανωμένο σύμφωνα με το σύστημα του Αγίου Όρους.



Εδώ μόνασαν τρεις Άγιοι, ο βασιλιάς της Σερβίας, η κόρη του βασιλιά της Γεωργίας, σύζυγος δύο βυζαντινών αυτοκρατόρων και μητέρα συναυτοκράτορα, ένας βυζαντινός σεβαστοκράτορας, ένας βυζαντινός πρωτοστάτορας, επίσης πλήθος ανώνυμων αγίων μοναχών 




Από τον μεγάλο αριθμό των 350-370 μονών που υπήρχαν σύμφωνα με τα γραπτά των μοναχών και περιηγητών μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί οι 70 μονές και έχουν ανασκαφεί μόνο οι πέντε.




Οικισμοί οπως είναι ο παλαιός Ληνός (Κιουπλού) η Γενετή, η Πόα (Κουγιού Ντερέ), η Κερασιά, η Μ. Άδα, τα Σύμβολα, η Θάμνα, η παλιά Φωλιά και γενικά όλα τα χωριά του Γιακά 





Ίσως είναι ένα από τα βουνά, που προσελκύει πολλούς ορειβάτες και περιπατητές. Ενδεχομένως και η τοποθεσία του το ευνοεί ιδιαίτερα, λόγω δυσκολίας στην προσβασιμότητα και υψoμετρική διαφοράς. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υστερεί ενδιαφέροντος, ποικιλομορφίας σε χλωρίδα και πανίδα και σε αρχαιολογικό «πλούτο» από άλλα βουνά και Οροσειρές της Ελλάδας.



Το Παπίκιο αποτελεί το μεγαλύτερο ορεινό όγκο στο Β.Δ. άκρο του Ν. Ροδόπης στα σύνορα με τη Βουλγαρία και Β.Δ. της Κομοτηνής και ταυτόχρονα το ανατολικότερο τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης.


Η ονομασία του αναφέρεται από τον 12ο αιώνα όταν το όρος υπήρξε απο τα σημαντικότερα μοναστικά κέντρα του Βυζαντίου την περίοδο του 11ου-12ου αιώνα. Ερείπια των μνημείων βρίσκονται στις Ν.-Ν.Δ. πλαγιές του και μεταξύ των οικισμών Πολυάνθος, Ληνός, Σώστης, Μίσχος και Κερασιά.



Η Διαδρομή της  14 μελούς ομάδας μου (που το επιπεδο της ηταν Αρχάριοι) ξεκίνησε απο Υψόμετρο 90μ. - χωριό Μ.Πιστό και μέσα από το Βυζαντινό μη σηματοδοτημένο Μονοπάτι και δια μέσου της Μονής Μάξιμου Καυσοκαλυβήτη και Ερειπίων του παλιού Ναού - Μοναστηριού οδηγήθηκε σε απόσταση περίπου 5,5χλμ και Υψόμετρο 550μ. στον οικισμό Κερασιά Α οπού και φιλοξενήθηκε από τον μοναδικό κάτοικο της περιοχής Σωτήρη.




Το χωριό - οικισμός Κερασιά Α θεωρείται από τα πιο όμορφα οικιστικά και αρχιτεκτονικά τοπία του Παπικίου Όρους









Πηγές - Παραπομπές : 


1. https://pedrogiatzo.blogspot.com/2014/10/1483-11.html


2. εφημερίδα Χρόνος https://www.xronos.gr/arthra/agio-oros-tis-rodopis?fbclid=IwAR1WwpP0VJEi7AtGwFJkD1EL-O9iRa2GU6o5vCO3qXcvmWYVFDfJRr_NeoE


Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

ΣΠΟΡΑΔΕΣ

 


 





Καταρχήν ξεκινώντας την αφήγηση αυτή τη φορά θα αναφέρω ότι το συγκεκριμένο άρθρο άλλα και τρόπος διακοπών απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό : τι εννοώ με αυτό; εννοώ σε άτομα που το έχουν δοκιμάσει, τους αρέσει και έχουν εκπαιδευτεί για αυτό, ή απλά θέλουν να υποστούν την όποια ταλαιπωρία του να ταξιδεύεις 24 ώρες το 24ωρο μέσα στα πελάγη με ότι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό.

Εμείς το έχουμε ξανακάνει όχι μια ούτε δυο, αλλά  5 φορές (Ιόνιο πέλαγος - 7ημερο, Μονεμβασια - 7ημερο, Σποράδες - 7ημερο, Χαλκιδική - 4ημερο, Σαμοθράκη - 2ημερο και τουλάχιστον άλλες 15 φορές μονοήμερα) οπότε  έχουμε έναν αριθμό αρκετών ωρών στη πλατη μας  και κάποια εξοικείωση - εμπειρία άνεση να το ξανακάνουμε. Σε κάθε περίπτωση αυτό που χρειάζεται είναι κάποια βασική εκπαίδευση ή έστω μια υποτυπώδης υποψία σε όποιον επιθυμεί  - καθότι αυτό που θα κάνει πάνω στο σκάφος δεν έχει και πολύ σχέση με όσα θα έκανε στο ξενοδοχείο ή στο δωμάτιο του!



Έχοντας ετοιμάσει τα πράγματά μας ξεκινήσαμε οδικώς για τον Πλατανιά, ένα παραθαλάσσιο  μέρος στο νομό Μαγνησίας  , από όπου και θα αναχωρούσαμε. Καλό είναι  να μην φάτε βαριά πριν το ταξίδι και σίγουρα να έχετε δραμαμίνες  ή ειδικές τσίχλες για παν ενδεχόμενο.
 



Σκέφτεστε το πώς αλλά και το πού θα περάσετε τις διακοπές σας το φετινό καλοκαίρι; Αν ναι, τότε βρίσκεστε στο κατάλληλο μέρος. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν να ζεις…μέσα στη θάλασσα; Δεν εννοώ κυριολεκτικά, πιθανό βέβαια να γίνεται και αυτό, αλλά αναφέρομαι στη μοναδική εμπειρία ενός ταξιδιού με ιστιοπλοϊκό. Ναι, εκείνα τα σκάφη με ψηλά κοντάρια και πανιά, μπορούν να σε ταξιδέψουν σε μέρη της Ελλάδας που δεν έχεις φανταστεί. Καταγάλανα ή γαλαζοπράσινα νερά, ανάλογα  με το τι σου αρέσει, με ύφαλο ή και όχι, θα σου προσφέρουν αξέχαστες αναμνήσεις. Εκτός από τις θάλασσες, μπορείς παράλληλα να επισκεφτείς και τα κοντινά νησιά, αν σου μένει χρόνος. Μαζί με τον skipper, την παρέα σου ή την οικογένεια σου ετοιμαστείτε για να πλεύσετε στις Σποράδες, ίσως και πιο μακριά.....

 




Φτάνοντας, και αφού παρκάραμε το αμάξι, συναντήσαμε τον skipper μας, Γιάννη Βαίτση από την  Escape Way. Η πρώτη εντύπωση με την είσοδο στο σκάφος θα μείνει αξέχαστη, ίσως να αναρωτηθείτε  πως θα μείνετε εκεί μακριά από τις ανέσεις  ενός δωματίου, αλλά στο τέλος δε θα θέλετε να το αποχωριστείτε, καθώς θα καταλήξει να είναι το ίδιο σας το σπίτι. Ένα 45αρι (45 πόδια αφού τα σκάφη μετριούνται στο αγγλοσαξωνικο μετρικό σύστημα) που είναι δεν είναι 15 μέτρα σκάφος είναι έτοιμο να γίνει το πλωτό μας ξενοδοχείο Αφού ξεναγηθήκαμε στα κατατόπια, μεταφέραμε τα πράγματα μας και πληροφορηθήκαμε  για τα σωστικά μέσα. Το εσωτερικό του ιστιοπλοϊκού διαθέτει ακόμα και κουζίνα κατάλληλα εξοπλισμένη, έτσι ώστε να μπορείτε να μαγειρέψετε και να ευχαριστηθείτε όλα σας τα γεύματα.




Οι Σποράδες είναι σύμπλεγμα νησιών του Αιγαίου πελάγους τα οποία βρίσκονται στην περιοχή βορείως της Εύβοιας και ανατολικά της Μαγνησίας. Κατά την αρχαία γεωγραφική αντίληψη ως Σποράδες καλούνταν όλα τα διάσπαρτα νησιά του Αιγαίου εκτός των πέριξ της ιερής νήσου Δήλου Κυκλάδων. Αρχικά μετά την ανεξαρτησία ως Βόρειες Σποράδες χαρακτηρίστηκαν όλες οι βόρεια των Κυκλάδων νήσοι, του νεοσύστατου τότε Βασιλείου, και Νότιες Σποράδες όλες οι δυτικές των Κυκλάδων νήσοι. Μετά τη προσάρτηση και των υπολοίπων νήσων του Αιγαίου ορίσθηκαν όλοι οι παραπάνω προσδιορισμοί των Σποράδων. Κάποιες ακόμη φορές ως Νότιες Σποράδες θεωρήθηκαν και τα σημερινά Δωδεκάνησα. Τελικά και μετά τη δεκαετία του 1960 ο όρος περιορίσθηκε μόνο στις σημερινές Σποράδες, λαμβάνοντας οι άλλες νήσοι τον προσδιοριστικό όρο νήσοι Βορείου Αιγαίου, Ανατολικού Αιγαίου, και νήσοι Αργοσαρωνικού. 
 
 
 
 
Οι σημερινές Σποράδες είναι οι άλλοτε Θεσσαλικές και κατά την αρχαιότητα οι Μαγνήτων νήσοι. Αποτελούνται από αρκετά νησιά, άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα. Τα σημαντικότερα είναι τέσσερα: η Σκύρος, η Σκιάθος, η Σκόπελος και η Αλόννησος. Από τα νησιά αυτά η Σκύρος ανήκει διοικητικά στο νομό Ευβοίας, ενώ τα υπόλοιπα (μαζί με όλα τα άλλα μικρότερα νησιά) ανήκουν στο νομό Μαγνησίας και είναι γνωστά και ως Βόρειες Σποράδες.
 



ΣΠΟΡΑΔΕΣ

Πρόκειται για κάποια από τα ομορφότερα και πιο πράσινα νησιά της χώρας μας, με φοβερά νερά και ξεχωριστό στιλ το καθένα. Όποιος δεν έχει επισκεφτεί κανένα ΑΣ ΣΠΕΥΣΕΙ, διότι.. Χ Α Ν Ε Ι !!! Τόσο απλά! Προσωπικά πιστεύω ότι η Σκιάθος είναι για αντροπαρέες ή κοριτσοπαρέες και δευτερευόντως για κάποιο ζευγάρι που αναζητά έντονη ζωή και διασκέδαση, η Σκόπελος για τους πάντες (κυρίως για ζευγάρια και οικογένειες ή δευτερευόντως μικρές παρέες που δεν αποζητούν όμως άγρια ξενύχτια) και η Αλόννησος εννοείται για ζευγάρια κ δη... «στα μέλια»! (δυστυχώς όμως γλυκά ερωτευμενάκια μου, θα συναντήσετε εκεί κ κάποιες οικογένειες αλλά κ –κυρίως- τεράστιες παρέες φασαριόζικων Ιταλών!! Μην πτοηθείτε!!!)
 
 
Η Σκιάθος 
 
Το πιο κοντινό στη στεριά από τα νησιά των Σποράδων. Απέχει 41 ναυτ. μίλια από την πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας, το Βόλο και μόλις 2,4 μίλια από τις ακτές του νοτίου Πηλίου, έχει ανατολικά τη Σκόπελο σε απόσταση περίπου 6 ναυτικών μιλίων,προς νότο την Εύβοια από την οποία απέχει 16 ν.μ και προς βορά βρίσκεται ο Θερμαϊκός κόλπος και απέχει 95 ν.μ. από τη Θεσσαλονίκη. Η έκταση του νησιού είναι 48 τ.χλμ.
 


 
H… «MAMAMIA» (ΣΚΟΠΕΛΟΣ)

Φοβερό νησί που συνδυάζει πολλές ομορφιές (πανέμορφες παραλίες, πράσινο τρελό, σχετικά καλή ζωή, γραφικότητα, πολλά αξιοθέατα κ ιδίως εκκλησάκια, σχετική ηρεμία κ.α.). Δυστυχώς προσφάτως υπέστη βιβλικές καταστροφές από τις πλημμύρες κ δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει να αποκατασταθούν οι τεράστιες ζημιές, ώστε να θαυμάσουν κ οι επόμενοι τουρίστες αυτό που θαύμασα φέτος το καλοκαίρι εγώ, ελπίζω ωστόσο και εύχομαι να γίνει σύντομα ό,τι είναι δυνατό… Πιο ειδικά, για τα πλεονεκτήματα κ μειονεκτήματα του νησιού (επειδή δυστυχώς υπάρχουν κ κάποια τέτοια, όπως παντού άλλωστε..) θα γράψω σε τόπικ της Σκοπέλου..εδώ θα αρκεστώ να παραθέσω συγκεκριμένα highlightsαπό παραλίες, μαγαζιά κτλ.

Παραλίες: Εντυπωσιακές! Κ μάλλον το δυνατότερο χαρτί του νησιού! Νερά απίστευτα διαυγή και συχνά γαλαζοπράσινα, αρκετά βαθιά ενίοτε από τα 5 πρώτα βήματα εντός της θάλασσας (άρα πολύ προσοχή σε όσους δεν ξέρουν καλό κολύμπι), λεπτό βοτσαλάκι στις πλείονες περιπτώσεις, παραλίες γενικά οργανωμένες οι περισσότερες, όπου όμως αν καθίσεις σε ξαπλώστρα-ομπρέλα πληρώνεις μόνο την παραγγελία σου (έτσι κ το νομικά ορθό!) και όχι τη χρήση του αιγιαλού (εξαίρεση αποτελεί ο Στάφυλος όπου το σετ ομπρελοξαπλώστρας για 2 άτομα είναι στα 6 Ευρώπουλα –αν δεν κάνω λάθος- χώρια αυτά που θα παραγγείλεις… προς αποφυγή λοιπόν!!) Αξίζει να αναφερθεί ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τα πεύκα σχεδόν ακουμπούν τη θάλασσα, αυτό όμως σημαίνει πλήθος μελισσών (ναι, ακόμη κ κατά την ώρα του δειλινού, και ναι ακόμη κ σε απομονωμένα σημεία) οπότε δεν πάμε πουθενά χωρίς αμμωνία κ φενιστίλ, δείχνουμε δε ιδιαίτερη προσοχή αν είναι να φάμε κάτι κοντά σε παραλία (προσωπικά θα έλεγα να το ψιλοαποφεύγετε). Το ίδιο ισχύει κ για Σκιάθο κ για Αλόννησο (σε λίγο πιο ήπιο βαθμό όμως).

Η Σκόπελος είναι ένα από τα νησιά των Βορείων Σποράδων, το δεύτερο νησί στη σειρά μετά τη Σκιάθο. Έχει έκταση περίπου 96 τετρ. χλμ. και περίμετρο 67 χιλιόμετρα. Έχει δύο βουνά, τη Δέλφη (680 μ. ύψος) και το Παλούκι (565 μ. ύψος).
Γεμάτη με πυκνά δάση που καλύπτουν σχεδόν το 80% της έκτασής της, θεωρείται το πιο πράσινο νησί του Αιγαίου. Έχει καλή τουριστική υποδομή, συγκεντρώνει όμως λιγότερο κόσμο (30.000 άτομα 15/8/2007) από τη γειτονική κοσμοπολίτικη Σκιάθο και διατηρεί σε μεγαλύτερο βαθμό τον παραδοσιακό χαρακτήρα της




Η Αλόννησος 


Βρίσκεται στο Αιγαίο πέλαγος και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Σποράδων. Η συνολική έκτασή του φθάνει τα 64,5 τχλμ. και το μήκος των ακτών του τα 67 περίπου χλμ. Μέγιστο μήκος περίπου 20 χλμ. και πλάτος από 3 μέχρι 4,5 χλμ. Χωρίζεται από τη Σκόπελο νοτιοδυτικά με τον πορθμό Αλοννήσου, εύρους 2 ν.μιλίων και βορειοανατολικά από τη νήσο Πελαγονήσι με τον πορθμό Πελαγονησίου, εύρους 3,5 ν.μ. Ο όρμος Πατητήρι αποτελεί το επίνειο της νήσου, όπου και συνδέεται ακτοπλοϊκά με το Βόλο, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο και τη Θεσσαλονίκη. 
Η Αλόννησος αποτελεί το απόλυτο σκηνικό για πραγματικά ήρεμες διακοπές. Είναι το πιο απομακρυσμένο νησί του συμπλέγματος των Βορείων Σποράδων και το μοναδικό κατοικημένο στην κυρίως περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Σποράδων, που δημιουργήθηκε το 1992. Αποτελεί καταφύγιο σπάνιων πτηνών και κυρίως της μεσογειακής φώκιας Monachus - Monachus.
Η Αλόννησος είναι το συνώνυμο της γαλήνης. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το μέρος διάλεξαν οι μονάχους-μονάχους, ούτε ότι εκεί βρίσκεται πλέον Κέντρο Ομοιοπαθητικής, ούτε ότι έγινε το αγαπημένο νησί ανθρώπων που γνωρίζω και δεν ικανοποιούνται σχεδόν με τίποτα. Μπορεί να μην είναι για όλους, άλλα είναι σίγουρα για τους περισσότερους…
Υπάρχουν διάφοροι μύθοι αναφορικά με την Αλόννησο, όπως π.χ. είναι από τα πιο ήσυχα νησιά από άποψη διασκέδασης και νυχτερινής ζωής (σίγουρα δεν συγκρίνεται με τη Σκιάθο, αλλά κάποιος που έχει περάσει καλά π.χ. στην Αντίπαρο ή στην Αστυπάλαια ή ακόμη και στην Αμοργό, δύσκολα θα δυσαρεστηθεί με τη ζωή της Αλοννήσου, αν μάλιστα αφιερώσατε κάποιες μέρες του καλοκαιριού σας σε νησιά όπως η Σίκινος, η Ανάφη και η Δονούσα… δεν τίθεται θέμα συζήτησης.. από άποψη διασκέδασης, η Αλόννησος στην καρδιά του καλοκαιριού είναι μια μικρή "Μύκονος" μπροστά τους –πού λέει ο λόγος!! Όσο την διπλανή Σκόπελο, τα ωράρια στα μπαράκια είναι πάνω-κάτω τα ίδια, κανένα απ’ τα 2 αυτά νησιά δεν προτείνεται για άγριο, ολονύχτιο ξεφάντωμα), άλλος μύθος, η Αλόννησος δεν έχει κόσμο (αν πάτε Αύγουστο, ακόμη κ τέλος Αυγούστου όπως εγώ, έχει ΠΟΛΥ κόσμο, αλλά ευτυχώς ευχάριστο, ίσως το ίδιο να ισχύει κ για τέλος Ιούλη), δεν έχει πολλά μαγαζιά (έχει 2-3 μπαράκια στο λιμάνι, άλλα 3-4 στη Χώρα κ ικανοποιητικό αριθμό από ταβέρνες- καφέ – σνακ μπαρ σε ΠΟΛΛΑ σημεία του νησιού, όπως το λιμάνι, τον διπλανό Ρουσούμ Γυαλό, το παρακείμενο Βότσι, στη Στενή Βάλα στα μέσα του νησιού, σε ορισμένες παραλίες κ φυσικά στη Χώρα. Αν αυτά δεν σας αρκούν… σηκώνω ψηλά τα χέρια!), πάνε μόνο λίγα ξενέρωτα ζευγαράκια κ γέροι (πάει ΑΡΚΕΤΟΣ νέος κόσμος, σίγουρα πολλά ζευγαράκια, αλλά κ αρκετές οικογένειες, άνθρωποι μέσης ηλικίας κ μεγάλες παρέες από ξένους τουρίστες –ιδίως φωνακλάδες Ιταλούς!), είναι μικρό νησί που γυρίζεται εύκολα (αν δεν έχετε δικό σας μέσο δεν γυρίζεται δυστυχώς καθόλου εύκολα, για να δείτε τις βασικές ομορφιές θα πρέπει να ξεπαραδιαστείτε στα βαρκάκια κ στα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ιδιωτικά εκδρομικά πούλμαν που πάνε συγκεκριμένες ώρες ΚΑΙ μέρες(!) όπου τους καπνίσει χρεώνοντας ό,τι να ‘ναι! Αντιθέτως είναι ιδανικό νησί για μηχανάκι και για όσους λατρεύουν τις πεζοπορείες, θα εξηγήσω παρακάτω γιατί..) Σπουδαιότερος (ημι-)μύθος (πώς λέμε ημίθεος!!): έχει τις ωραιότερες θάλασσες των Σποράδων κ κάποιες από τις ωραιότερες του Αιγαίου (έχει πραγματικά πολύ αξιόλογες παραλίες, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι δεν φτάνουν επ’ ουδενί αυτές της διπλανής Σκοπέλου, ούτε κ ορισμένων έτερων νησιών που επισκέφτηκα. Βλ. για περισσότερα στο «Κοκκινόκαστρο»…)
Και μια ΑΛΗΘΕΙΑ: Η Αλόννησος έχει το πανέμορφο Παλιό Χωριό, μια από τις ωραιότερες νησιωτικές χώρες (και κατά τη γνώμη μου, ΤΗΝ ωραιότερη!). Και άλλη μια αλήθεια: Η Αλόννησος είναι ο πλέον ΙΔΑΝΙΚΟΣ τόπος για να χαλαρώσεις, να σου φύγει το άγχος και να γαληνέψει η ψυχή σου. Αν έχετε σκοτούρες κ θέλετε απλά ένα ήρεμο (αλλά ζωντανό!) νησάκι για να ξεκουραστεί το μάτι σας, αν είστε επίσης φυσιολάτρεις.. ξεχάστε για μια φορά τις πολυαγαπημένες Κυκλάδες, τα άγρια, άγονα τοπία κ τα μικροσκοπικά νησάκια που τον Αύγουστο βουλιάζουν από κόσμο κ τολμήστε να επισκεφτείτε την Αλόννησο… Διότι, άντε, να το δεχτώ κι αυτό που άκουσα, πως δλδ η ιλιγγιώδης θέα της Σαντορίνης μπορεί να σε μεθύσει, να σε ζαλίσει και να σε… ισοπεδώσει (!), αλλά όπως είχα διαβάσει κάπου: <<αν δεν καταφέρεις να χαλαρώσεις κ να ξεαγχωθείς ΟΥΤΕ στην ΑΛΟΝΝΗΣΟ…, ε, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα!>>
 



Η Σκύρος 

Το νοτιότερο και μεγαλύτερο σε έκταση (210 τετρ. χλμ.) νησί των Βορείων Σποράδων, με πληθυσμό 2.994 κατοίκων. Βρίσκεται ανατολικά της Εύβοιας, από την οποία απέχει γύρω στα 35 χλμ. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται το λιμάνι του νησιού, η Λιναριά.
Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Σκύρος (ή Χώρα), που βρίσκεται στην ανατολική ακτή. Συνδέεται με τη Λιναριά με ασφαλτοστρωμένο δρόμο μήκους 11 χιλιομέτρων. Άλλοι συνοικισμοί της Σκύρου είναι τα Μαγαζιά, η Λιναριά και το Λουτρό (αγροτικός συνοικισμός).
 


Η Σκύρος, απομακρυσμένη από το χάρτη και την υπόλοιπη Ελλάδα, κρύβει απίστευτη ομορφιά. Το λιμάνι της είναι το μόνο που διαθέτει τόσες υποδομές για τους θαλάσσιους ταξιδιώτες της. Wi-fi, βιβλία, μπάνια στολισμένα με disco μπάλες και μουσική, πλυντήρια και στεγνωτήρια, είναι μερικές από τις ανέσεις που σπάνια βρίσκεις όσο πλέεις στη θάλασσα. Λόγω, μη επιτρεπτών καιρικών συνθηκών δεν ήταν εφικτό να επισκεφθούμε τις παραλίες της, όμως η Χώρα της η οποία είναι χτισμένη σε ύψωμα δε μας άφησε παραπονεμένους.
Η ζωή στη θαλάσσα είναι κάτι μοναδικό. Η ηρεμία που αποπνέει  σε συνδυασμό με τους διαφορετικούς χρωματισμούς των νερών της μαγεύει  όποιον την επισκεφθεί. Τι περιμένετε λοιπόν; Το φετινό καλοκαίρι έχει ιστιοπλοϊκό στο πρόγραμμα.
 


Η Σκύρος, από όπου ξεκίνησε κατά την παράδοση ο Αχιλλέας για την Τροία, είναι το νοτιότερο νησί των Σποράδων, υπαγόμενο διοικητικά στην Εύβοια, με την οποία μάλιστα και μοιάζει ως προς τη μορφολογία του εδάφους.
Διαθέτει ωραίες παραλίες στις οποίες οδηγεί το καλό οδικό δίκτυο, όπως η Ατσίτσα, το Πεύκο, η Καλαμίτσα, ενώ δεν λείπουν τα καταπράσινα βουνά και οι εύφοροι κάμποι.
Στο νότιο τμήμα του νησιού ζουν ελεύθερα τα άγρια μικρόσωμα σκυριανά άλογα, είδος μοναδικό στον κόσμο. Στη Χώρα του νησιού, η οποία απέχει 10 χιλιόμετρα από το λιμάνι που ονομάζεται Λινάρια, αξίζει να περιπλανηθεί κανείς στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και να απολαύσει τις κληματαριές, τα λουλούδια στις αυλές αλλά και τη μαγευτική θέα, όπως επίσης και να επισκεφθεί το Δημοτικό Σκυριανό Σπίτι, το λαογραφικό μουσείο και το αρχαιολογικό μουσείο, όπου υπάρχουν ευρήματα κυρίως από τον αρχαίο οικισμό Παλαμάρι στα βόρεια του νησιού.
Ονομαστά είναι τέλος τα διακοσμητικά ξυλοσκάλιστα αντικείμενα της Σκύρου, πραγματικά έργα τέχνης
 

Σκάντζουρα
 
Τα Σκάντζουρα είναι ένα ακατοίκητο νησί μεταξύ της Αλοννήσου και της Σκύρου. Αποτελεί ένα από τα συχνά μέρη που μπορεί να βρει κάποιος τη φώκια Μονάχους-Μονάχους. Τα νερά του σε μερικά σημεία γαλάζια και σε άλλα μπλε δημιουργούν μια αίσθηση εξωτικής παραλίας. Αν το ιστιοπλοϊκό σας διαθέτει κανό, τότε σας παροτρύνω να κάνετε μια βόλτα, απολαμβάνοντας το τοπίο και τη βλάστηση του νησιού.


 

 

Καλές Πλεύσεις!


Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Στο μπαλκόνι της Οροσειράς Ροδόπης

























γράφει o Πέτρος Γιαγτζογλου (Pedro Giatzo)





Παπίκιο Ροδόπης

Η κορυφή του Νομού Ροδόπης - Το μπαλκόνι της Οροσειράς 
Ροδόπης

Μάρτιος 2020 και η Παγκόσμια κοινή γνώμη και η ανθρωπότητα είναι στραμμένη σε όσα διαδρμαμτιζονται με την Πανδημία να χτυπάει κόκκινο σε όλη την Ευρώπη!

Εμείς παρακολουθουμε από απόσταση αλλά και από ψηλά τα δρώμενα μέσα στο μήνα αυτό πραγματοποιώντας όχι 1 ούτε 2 αλλά  3 επισκέψεις στο βουνό και την Ψηλοτερη κορυφή (πάντα προβλεπομενοι)






Παπίκιο ή "Αητόβουνο" ή "Καρτάλ Ντάγ" (υψόμετρο 1483μ.)

Ίσως είναι ένα από τα βουνά, που προσελκύει πολλούς ορειβάτες και περιπατητές. Ενδεχομένως και η τοποθεσία του το ευνοεί ιδιαίτερα, λόγω δυσκολίας στην προσβασιμότητα και υψoμετρική διαφοράς. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υστερεί ενδιαφέροντος, ποικιλομορφίας σε χλωρίδα και πανίδα και σε αρχαιολογικό «πλούτο» από άλλες κορυφές της Ελλάδας.

Το Παπίκιο αποτελεί το μεγαλύτερο ορεινό όγκο στο Β.Δ. άκρο του Ν. Ροδόπης στα σύνορα με τη Βουλγαρία και Β.Δ. της Κομοτηνής και ταυτόχρονα το ανατολικότερο τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης.

Η ονομασία του αναφέρεται από τον 12ο αιώνα όταν το όρος υπήρξε απο τα σημαντικότερα μοναστικά κέντρα του Βυζαντίου την περίοδο του 11ου-12ου αιώνα. Ερείπια των μνημείων βρίσκονται στις Ν.-Ν.Δ. πλαγιές του και μεταξύ των οικισμών Πολυάνθος, Ληνός, Σώστης, Μίσχος και Κερασιά.

Από το όρος Παπίκιο σχηματίζονται οι ποταμοί Βοζβόζης (στην αρχή του ονομάζεται Χιονόρεμα) που καταλήγει στην λίμνη Ισμαρίδα και ο Ασπροπόταμος ή Τραύος που καταλήγει στην λίμνη Βιστονίδα. Η ονομασία Μποσμπός ή Ποσπός που αναφέρουν διάφορα βιβλία και χάρτες είναι λανθασμένη (προφέρεται μόνο ένα μέρος του ποταμού από ντόπιους κάτοικους της περιοχής).





Στα Δυτικά και Ν.Δ. του Παπίκιου βρίσκεται ο ποταμός Κομψάτος με την κοιλάδα του, ο οποίος έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστατεύομενων περιοχών και έχει χαρακτηριστεί σημαντική περιοχή για τα πουλιά.


Το Παπίκιο διασχίζει και το ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων αποστάσεων Ε6 (διερχόμενο απο Σάτρες-Τρίκορφο-Κρυστάλλη-Κερασιά-Σώστης) και καταλήγει στον Ίσμαρο Μαρώνειας. Το βουνό έχει εκτεταμένα δάση απο οξύες, δρυές, μαύρη πεύκη κ.α., ενώ τα πετρώματα που συναντά κανείς είναι γνεύσιοι και σχιστόλιθοι με μάρμαρα.







Πως προσεγγίζουμε την κορυφή. 


Με αφετηρία το βορειοδυτικό κομμάτι της Κομοτηνής και κατεύθυνση προς το Βορρά αφήνουμε στα δυτικά το νεόδμητο οικισμό των Παλιννοστούντων (Νέα Μοσυνούπολη) και ακολουθούμε την άσφαλτο μέχρι τη διασταύρωση των εγκαταστάσεων του Δ.Π.Θ. Ακριβώς μετά τη 2η διασταύρωση (ΤΕΦΑΑ)  αντικρύζοντας την πινακίδα  που δείχνει το ξενοδοχείο ARCADIA και συνεχίζουμε προς το χωριό Θάμνα. Προτού μπούμε στο μειονοτικό χωριό και ακριβώς μετά την πρώτη γέφυρα που συναντάμε, ακολουθούμε τον χωματόδρομο που το κυριότερο μέρος του βρίσκεται σε καλή κατάσταση, εκτός από 1-2 κακοτράχηλα σημεία. 



Στις δύο διασταυρώσεις που θα συναντήσουμε στην ανοδική μας πορεία θα ακολουθήσουμε την πινακίδα προς "Φυλάκιο Μαχαίρα". Εκεί σε υψόμετρο 660 μέτρων βρίσκεται σε μια πλαγιά το πρώην στρατιωτικό φυλάκιο "Μαχαίρα" το οποίο διαχειριστής είναι η Ε.Ο.Δ. Κομοτηνής και είναι κλειστό για τους επισκέπτες. 

Από το σημείο αυτό ξεκινάνε και οι σηματοδοτημένες διαδρομές για την Οροσειρά της Ροδόπης προς το Ορειβατικό Καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Κομοτηνής μέσω "χιονορέματος" καθώς και για την κορυφή του Παπικίου Όρους.




Η Κορυφή  - το Μπαλκόνι του Θρακικού Πελάγους


Από Βόρεια συναντά κανείς ολόκληρη την Οροσειρά της Ροδόπης που ανήκει σε Βουλγάρικο έδαφος-ακριβώς απέναντι είναι η κορυφογραμμή με τις Πυραμίδες που αποτελούν σύνορο Βουλγαρίας - Ελλάδας και τα διάσπαρτα χωριά της Βουλγαρίας και από τη Νότια πλευρά συναντά κανείς την πόλη της Κομοτηνής, τον κάμπο με τις λίμνες του Μητρικού και Βιστονίδας καθώς και  τα παράλια του θρακικού πελάγους. Στα Δυτικά και εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες είναι ορατές οι κορυφές της Δυτικής Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας (Τσάλ, Παγγαίο και το Φαλακρό) .











Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

MENOYME ΣΠΙΤΙ


Γράφει ο Πέτρος Γιαγτζόγλου





















Μένουμε σπίτι και κάνουμε τα απολύτως απαραίτητα, μένουμε σπίτι για το καλό των λιγότερο δυνατών μένουμε σπίτι για το καλό όλων. 





Κόμοτηνη, 22-3-20, δεύτερη μέρα της Άνοιξης. 


Μένουμε σπίτι και κάνουμε τα απολύτως απαραίτητα, μένουμε σπίτι για το καλό των λιγότερο δυνατών. #μενουμε_σπιτι


Την ώρα που ανακοινώνονται τα μέτρα κατ' οικον περιορισμού περιδιαβαίνω τους δρόμους της πόλης. Στην πόλη που ζούνε αρμονικά Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Φοιτητές και γηγενείς. 



Κομοτηνή, 22-3-20, δεύτερη μέρα της Άνοιξης. Την ώρα που ανακοινώνονται τα μέτρα Κατ' οίκον περιορισμού περιδιαβαίνω τους δρόμους της πόλης. 



Στην πόλη που ζούνε αρμονικά Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Φοιτητές και γηγενείς. Στη πόλη που σε άλλες συνθήκες θα γιόρταζε τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της και απελευθέρωση από τους κατακτητές 1920-2020 κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτή την περίεργη σιγή και ηρεμία.... νεκρική σιγή πριν από την καταιγίδα. 




Η πρώτη φορά που ανακοινώνονται μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας και ατομικών δικαιωμάτων στην ελεύθερη χώρα στη Θράκη μας είναι για το κοινό καλό και την και συνέχιση της ύπαρξης μας.
#μένουμε_σπιτι