Οι «ορεινές παραλίες» της Ηπείρου
Τα νησιά αποτελούν νούμερο ένα προορισμό το καλοκαίρι, αλλά για όσους προτιμούν τις εναλλακτικές διακοπές, αγαπούν όμως και το μπάνιο, υπάρχει μια άλλη λύση.
Για όσους αγαπούν το βουνό, λοιπόν, υπάρχουν και οι ορεινές παραλίες κι αυτές της Ηπείρου είναι ιδανικές. Γνωρίστε τα μέρη που μπορείτε να κολυμπήσετε και θα γοητευτείτε...
Το έχουμε δηλώσει και στο παρελθόν εδώ....https://pierregiatzo.blogspot.com/2016/08/dont-talk-actdont-say-showdont-promise.html. Μας αρέσει το καλοκαίρι να κάνουμε περιηγήσεις στα beach bar των Ελληνικών Ποταμών και Λιμνών που βρίσκονται στις Οροσειρές της Πίνδου και αλλού https://pierregiatzo.blogspot.com/2010/10/blog-post_12.html. Μας αρέσουν οι Κολυμπήθρες και οι βάθρες των ελληνικών Βουνών.
Μύθοι Ιστορίες
Μύθος 1ος
Η Δρακόλιμνη είναι ορεινή υποαλπική λίμνη στην Βόρεια Πίνδο. Βρίσκεται σε απρόσιτες βουνοκορφές ανέγγιχτες από ανθρώπινο χέρι, πηγή ξεκούρασης και ομορφιάς για τους λάτρεις της φύσης, ανεκτίμητο αντικείμενο μελέτης για τους επιστήμονες. Το όνομά της θυμίζει παραμύθι και η ύπαρξή της ένα πολύτιμο διαμάντι της φύσης.
Το όνομά της οφείλεται στο δράκο με μυθικές διαστάσεις, ο οποίος λέγεται ότι κατοικούσε σε αυτή και ήταν σε διαρκή διαμάχη με το δράκο που ζούσε στο Σμόλικα. Το βάθος της δεν ξεπερνά τα 5 μ.
Ο μύθος εξηγεί, σύμφωνα με τους ντόπιους, το γιατί οι όχθες της Δρακολίμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.
Στα νερά της ζει ο αλπικός Τρίτωνας (tritus alpestris), ένα αμφίβιο με μήκος 8 - 12 εκ. με γκρίζα - καστανόμαυρη ράχη και κοκκινωπή κοιλιά χωρίς κηλίδες. Θεωρείται σπάνιο είδος και προστατεύεται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Μύθος 2ος
Σύμφωνα με άλλο θρύλο, ένα βράδυ βγήκε από τα νερά της Δρακολίμνης ένα μεγάλο άγριο κριάρι, που πρώτη φορά το έβλεπαν οι γύρω βοσκοί. Το κριάρι βέλαξε, καλώντας τα πρόβατα που έβοσκαν στο βουνό γύρω από τη λίμνη, και τότε όλα έτρεξαν ξοπίσω του. Τότε κι’ εκείνο πήδησε μέσα στη Δρακολίμνη και τα νερά κατάπιαν τα κοπάδια των τσοπάνηδων, που απόμειναν μονάχοι να κλαίνε την ξαφνική συμφορά τους. Το μεγάλο εκείνο κριάρι ήταν ο Δράκος της λίμνης, πού είχε επιθυμήσει αρνίσιο κρέας. Από τότε, οι Σαρακατσάνοι αποφεύγουν να βοσκούν τα κοπάδια τους κοντά στις Δρακολίμνες.
Μύθος 3ος
Ο θρύλος του Αλή Πασά. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Δράκοι δεν επιτρέπουν να αναμειχθεί στις λίμνες τους κανένας άλλος και βομβαρδίζουν με άγριο χαλάζι εκείνον πού θα επιχειρίσει να το κάνει. Οι κάτοικοι στα Ζαγόρια διηγούνται, ότι ο Αλή Πασάς. τον Ιούλιο τού 1814, θέλησε να ανεβάσει πάνω στη Δρακολίμνη της Γκαμήλας δύο βάρκες, δύο μονόξυλα, από τη λίμνη των Ιωαννίνων. Κατόρθωσε να φέρει τις βάρκες του ως την κορυφή των Ζαγοριών, αγγαρεύοντας άντρες και γυναίκες της περιοχής. Η μια βάρκα όμως καταστράφηκε και διαλύθηκε επί τόπου και από τότε ή κορυφή εκείνη ονομάζεται Μονόξυλο. Την άλλη την ανέβασαν ως το χωριό Ροδόβολη.
Ξαφνικά ξέσπασε απροσδόκητα τρομερή καταιγίδα με βροχή, κεραυνούς και χοντρό χαλάζι, που αναποδογύρισε τις τέντες τού Πασά και κατέστρεψε τη βάρκα. Τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε ο Αλή Πασάς από τη φοβερή εκείνη χαλαζοθύελλα, ώστε καβάλησε αμέσως το άλογό του και μέσα από στενά μονοπάτια κατρακύλησε ως το Σκαμνέλι. Μόλις εγκατέλειψε το βουνό αμέσως η καταιγίδα σταμάτησε και ο ουρανός καθάρισε. Εκείνος όμως δεν τόλμησε να ξαναγυρίσει. Λίγο διάστημα αργότερα, κάποιος Φάλαρης προσπάθησε κι’ αυτός ν’ ανεβάσει βάρκα στη μια Δρακολίμνη. Αλλά και αυτός δέχθηκε επίθεση σφοδρότατης χαλαζοθύελλας. Από τότε κανείς ποτέ, δεν επιχείρησε να ανεβάσει βάρκα στις Δρακολίμνες, οι οποίες παραμένουν απομονωμένες και ανεξερεύνητες.
Κολυμπήθρες - Άγρια ομορφιά στις φυσικές πισίνες.
Οι λεγόμενες κολυμπήθρες είναι στην πραγματικότητα κοιλώματα στα ασβεστολιθικά πετρώματα τα οποία δημιουργήθηκαν από τα νερά του ρέματος Ρογκοβού και συγκεκριμένα την κίνησή τους. Το ρέμα σχηματίζει στην πραγματικότητα φυσικές πισίνες που τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ιδανικές ακόμη και για βουτιές. Το συγκεκριμένο ρέμα προέρχεται από την δυτική κορυφή της Τύμφης, δηλαδή τον Λάπατο και περνάει ανάμεσα στα δύο χωριά, το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο.
Εκεί, ανάμεσα στα δύο όμορφα και γραφικά αυτά χωριά βρίσκονται και οι κολυμπήθρες και το τοπίο είναι μαγευτικό όλες τις εποχές του χρόνου καθώς η φύση οργιάζει και τα χρώματα καθηλώνουν τον επισκέπτη. Για να φτάσει κανείς στις κολυμπήθρες θα δει περίπου 500 μέτρα πριν το Μικρό Πάπιγκο αριστερά, σχεδόν πάνω στο δρόμο, μια πινακίδα που οδηγεί προς το ρέμα Ρογκοβό και τις κολυμπήθρες. Μετά από λίγα μέτρα μέσα από ένα μοναπάτι ο επισκέπτης συναντά τις πρώτες κολυμπήθρες, ενώ μετά από μια απόσταση περίπου 10 λεπτών φτάνει κανείς και στις επόμενες.
Η διαδρομή δεν είναι μεγάλη και σίγουρα το τοπίο και η ομορφιά της φύσης θα σας ανταμείψουν. Το νερό είναι πάντα κρύο και οι λίγο τολμηροί που κάνουν μπάνιο σε ποτάμι δοκιμάζουν να κάνουν βουτιές. Η ιστορία λέει ότι ακόμη και ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων απολάμβανε τους καλοκαιρινούς μήνες το μπάνιο του στις κολυμπήθρες.
Βουτιά στο καθαρότερο ποτάμι της Ευρώπης
Ο Βοϊδόμάτης χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καθαρότερους ποταμούς της Ευρώπης, καθώς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ρύπανσης. Διασχίζει μία από τις ομορφότερες ορεινές τοποθεσίες της Ελλάδας, η οποία έχει χαρακτηριστεί Εθνικός Δρυμός από το 1973, καθώς και Φαράγγι του Βίκου που αποτελεί μνημείο φυσικής ομορφιάς. Κατά μήκος του Βοϊδομάτη συναντώνται ορισμένα από τα ομορφότερα μονότοξα, ηπειρώτικα γεφύρια.
Το μήκος του είναι 25 χλμ., το υψόμετρο της διαδρομής του ξεκινάει στα 1.500 μ. και καταλήγει στα 500 μ., ενώ τα νερά του είναι ιδιαίτερα κρύα με μέγιστη θερμοκρασία τους 5 C. Ο Βοϊδομάτης διακρίνεται για το χρώμα των νερών του που είναι έντονα γαλάζιο και για τις εντυπωσιακές πηγές του που βγαίνουν με πίεση από τις ρίζες της Τύμφης. Ένα όμορφο και άγριο μονοπάτι ξεκινάει από το χωριό Βίκος και κατεβαίνει στις πηγές του ποταμού, περνώντας δίπλα από κάθετα βράχια και μέσα σε πυκνή βλάστηση. Το ποτάμι και το γύρω οικοσύστημα βρίσκεται μέσα στον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα οικοσυστήματά του. Ιδιαίτερα το κομμάτι που ξεκινάει από τις πηγές και καταλήγει στο γεφύρι της Αρίστης, είναι από τις πιο απομονωμένες περιοχές της χώρας, όπου πολλά ζώα και φυτά βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο.
Η ονομασία του Βοϊδομάτη προέρχεται από τις σλαβικές λέξεις voda (= νερό) και mati (= πηγή), και όχι από την καθιερωμένη παρετυμολογία βόιδι δηλ. βόδι και μάτι (μάτι του βοδιού).
Ηπειρώτικα Βουνά σας Ευχαριστούμε θερμά για την Φιλοξενία - ΕΟΣ Θεσσαλονίκης για το πανέμορφο αυτό ταξίδι....
Πηγές - Παραπομπές
