Ο Manu
Chao ταξιδεύει με κάθε ευκαιρία στην Ελλάδα κι άλλοτε
συμμετέχει σε διαδηλώσεις υπέρ των μουσικών του δρόμου, άλλοτε παίζει με την
κιθάρα του σε άγνωστους στο δρόμο κι άλλοτε επισκέπτεται χώρο στέγασης
προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας, μαζί με την Κλέλια Ρενέση.
Τον περιμέναμε να εμφανιστεί σε συναυλία μεγάλου Φεστιβάλ το περασμένο
καλοκαίρι. Η εμφάνιση θα γίνει τελικά μόνο στην Θεσσαλονίκη και μάλιστα για ένα
ακουστικό σετ! Μάνο Νέγκρα (Mano Negra)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επηρεασμένος από τη βρετανικήπανκ, και
ιδιαίτερα από τους The
Clash, ο Τσάο μαζί με άλλους μουσικούς δημιούργησε στα μέσα της
δεκαετίας του 1980, το ισπανο-αγγλόφωνο ροκαμπίλυ συγκρότημα Hot Pants.
Το 1987, οι αδελφοί Τσάο και ο ξάδελφός τους,
Σαντιάγο Κασαριέγκο, ίδρυσαν τους Manu Negra.
Αφού πήγε στη Μαδρίτη, ο Τσάο
και άλλα μέλη από τους Μάνο Νέγκρα διαμόρφωσαν
ένα νέο γκρούπ, που το ονόμασαν Radio
Bemba Sound System (από το σύστημα
επικοινωνιών που χρησιμοποιoύταν στην Sierra Maestra, από τον Φιντέλ Κάστρο και
τον Τσε Γκεβάρα κατά
την Κουβανική επανάσταση),
που συμπεριλάμβανε καλλιτέχνες από το Μεξικό, τη Βραζιλία και
την Αργεντινή.
Το αποτέλεσμα ήταν η μουσική να διαφέρει ουσιαστικά από αυτή των Μάνο Νεγκρα
και να χρησιμοποιεί κυρίως ισπανικούς στίχους (και λιγότερο γαλλικούς).
Πολλοί από τους στίχους του Μάνου Τσάο, μιλούν για την αγάπη,
για την ζωή στα γκέτο,
τα ναρκωτικά, τη μετανάστευση,
και φέρνουν συχνά ένα αριστερό μήνυμα.
Αυτό απεικονίζει τις πολιτικές του θέσεις (η υποστήριξη του για το κίνημα των Ζαπατίστας είναι
φανερή στο Radio Bemba Sound System). Ο Τσάο είναι
ανοιχτά επικριτικός προς την κυβέρνηση του Μπους,
και έχει πολλούς οπαδούς μεταξύ της ευρωπαϊκής αριστεράς και του κινήματος της
αντιπαγκοσμιοποίησης. Επίσης, ο Μανού Τσάο δείχνει την αγάπη του για την Ελλάδα
, την οποία επισκέπτεται συχνά και έχει εκφράσει τη γνώμη για ζητήματα που
αφορούν τον δημόσιο βίο. Ένα από αυτά ήταν το Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο
τοποθετήθηκε υπέρ του "Όχι", μέσω ενός σύντομου τραγουδιού του.
One evening of his new and old music
played acoustic… voice, guitar and bongos …
Sharing a bunch of songs in a closer way… like postcards to
friends …
Words of truth in the River why…
Seeds of freedom, Vida Tómbola, Siberie, Mala Vida…
Ενα απο τα ομορφότερα και καλυτερα Brevet στην ποδηλασία είναι αυτό των Φιλίππων Καβάλας των 210 χιλιομέτρων.
Και φέτος όπως και πέρισυ συμμετείχαμε σε αυτό 12 ατομα απο τους Breveterians της Κομοτηνής.
Τι ειναι οι Breveterians? Ειμαστε μια παρέα ποδηλατών ερασιτεχνών από την Κομοτηνή όπου η αγάπη μας είναι η αγωνιστική ποδηλασία. Η ομάδα εχει δημιουργηθει στο Facebook και δεν είναι σύλλογος ή αλλος οργανισμός με καταστατικά και συνδρομές. Μετέχουν σε αυτή όσοι εχουν κάνει εστω και ενα Brevet και είναι απο την ευρύτερη περιοχή της Ροδόπης και οχι μονο.
Το brevet των Φιλίππων διοργανώνεται με την επιμέλεια του ΟΨΟΜΕΘΑ ΕΙΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ αλλα και άλλων φορέων. Την εκπληξη εκανε περισυ, με την 1η διοργάνωση του Brevet που από πλευράς οργάνωσης και συμμετοχών εθελοντών και αλλων φορέων, πολιτιστικών συλλογων της περιοχής, ίσως ηταν κατι μοναδικο για τα Ελληνικά δεδομένα. Προσπαθησαν να δώσουν ενα χαρακτήρα Πολιτισμικού τουριστικού και αθλητικού ταυτόχρονα γεγονότος κάτω απο την στέγη της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και των Δήμων σε συνεργασία με τους πολιτιστικούς συλλόγους του τόπου, που θα περνούσε η διαδρομή. Και φέτος ήταν και παλι όπως το φανταζόμασταν. Δουλεψαν με μεράκι και παθος για να βγει μια άψογη σε ολα διοργάνωση.
Η διαδρομή η φετινή όπως και η περσινή ήταν μία ιστορική θα λεγα διαδρομή ξεκινώντας απο την αρχαία Εγνατία Οδό, περναει μεσα απο τον αρχαιολογικό χωρο των Φιλιππων και συνεχίζει μεσα απο τον οικισμό Λυδία, προς την πόλη της Δράμας. Εξω απο την Προσοτσάνη, ανηφορίζει το Μενοίκιο όρος και μεσω της Αλιστράτης φτανει ως το Λιοντάρι της Αμφίπολης. Κατόπιν περνάει απο το Ροδολιβος την Πρωτη Σερρών και μετα την Ελευθερούπολη καταλήγει και παλι στον οικισμό Κρηνίδες στην πλατεία Πελεκανίδη.
Εμεις ως ομαδα, ξεκινήσαμε το πρωι της 19ης Οκτωβρίου στις 6.30 απο Κομοτηνή κομβόι με 12 συμμετέχοντες. Τους Στράτο Ντουρανίδη, Δημήτρη Δομβρίδη, Γιαννη Ορφανουδάκη, Γιαννη Λύτη, Κυριακο Λεχούδη, Κωστα Λύκογλου, Σακη Κατίου, Παναγιώτη Πάτσαρη, Χρήστου Μποζατζή, Αγγελο Παράσχου, Μάριου Σεβδυνίδη, Γιωργο Τοκαλατσίδη .
Με πολυ κέφι λοιπόν και πειράγματα ξεκινήσαμε με φορτωμένο τον εξοπλισμό μας για τις Κρηνίδες.
Φτάνοντας μετά από μια ώρα περίπου συναντήσαμε όπως και πέρυσι πολλά αυτοκίνητα και συμμετέχοντες αθλητες. Βλέπετε η φήμη η περσινή για την αρτια διοργάνωση, διαδόθηκε και λογικό φέτος οι συμμετοχές να ειναι περισσότερες. Βοήθησε φυσικά και ο καιρός που ηταν τέλειος για ποδηλασία. Η θερμοκρασία το πρωί στις 08:00 που φτάσαμε ήταν κοντά στους 13 αλλά αναμένονταν να ανέβαινε στους 20 και πάνω κατά την διάρκεια της μέρας.
Αφού κατεβασαμε και ετοιμάσαμε τα ποδηλατα και ολα τα παρελκόμενα του εξοπλισμού, δώσαμε το παρόν στην γραμματεία για τις τελευταίες διαδικαστικές γραφειοκρατικές λεπτομέρειες. Οι εθελοντές μέσα στο κέφι πραγματικα μας έφτιαξαν την μέρα. Χαμόγελα παντού απο τα κορίτσια στην γραμματεία με την καλή κουβέντα στα χείλη, μας έδωσαν τις κάρτες και μας κέρασαν δυναμωτικό πρωινό με φετες ψωμί και ταχίνι.
Η εκκίνηση
Αφού μας είπε δυο λόγια ο κυριος Γκίκας και ο Πρόεδρος των ΟΨΟΜΕΘΑ ΕΙΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ κ. Χαράλαμπος Τσουρουκίδης, δόθηκε η εκκίνηση.
Οι αθλητές κοντά στους 110 περίπου, ξεκινήσαμε όλοι για την περιπέτειά μας.
Περνώντας μέσα από τον Αρχαιολογικό χώρο των Φιλιππων κατευθυνθήκαμε πανω στην αρχαία Εγνατία οδο προς Λυδία και απο εκει προς τους πρωτους οικισμούς. Η αίσθηση του κρύου και της δροσιάς ήταν αισθητή. Ευτυχώς ειχαμε φροντίσει οι περισσότεροι να είμαστε καλα ντυμένοι με μανίκια και αντιανεμικα, αρχικα τα οποια θα βγάζαμε αργότερα κατά την διαδρομή όταν και ο ήλιος θα ανέβαινε ποιο ψηλά.
Η φυση μεγαλείο αυτη την ωρα το πρωι πραγματικα. Υπηρχε λιγο ομίχλη που θόλωνε τον ορίζοντα σαν τοπίο σε θρίλερ. Το προπορευόμενο πελοτον (γκρουπ στην ποδηλασία) ειχε σχηματίσει δυαδες κινούμενο με 30 εως 40 χιλιόμετρα την ώρα. Κάποιοι μάλιστα για να ζεσταθούν προσπάθησαν λιγο να αποσπασθούν απο το Πελοτόν ωστε να ανεβούν οι σφυγμοί. Σε αυτό το σκηνικό κινηθήκαμε σχεδόν μεχρι την Δράμα. Η πρωτη έκπληξη μας περίμενε στα πρωτα χωριά με πολλούς κάτοικους, αν και πρωι, να μας περιμένουν για να μας χειροκροτήσουν και να μας εμψυχώσουν με κάθε μέσο. Πραγματικα είναι κατι που λείπει απο άλλα Brevet αλλα και αγώνες. Η ενθάρρυνση των αθλητών. Ενα απλό χειροκρότημα περνώντας μεσα απο εναν οικισμό, μια πόλη. Δυστυχώς δεν εχουμε την παιδεία αλλων προηγμένων χωρών.
Μεσα στην Δράμα υπήρχαν με παραδοσιακές φορεσίες 3 κοπέλες που μοίραζαν νερά από καποιον Πολιτιστικό σύλλογο τον οποίο να με συγχωρέσετε δεν μπόρεσα να μάθω ποιος ήταν. Φοβερη εικόνα ασυνήθιστη. Τις ευχαριστούμε αν και δεν σταματήσαμε γιατί ήταν νωρίς για ανεφοδιασμό.
1ο σημείο ελέγχου Κοκκινογεια 50χλμ
Κινούμενοι εξω απο Προσοτσάνη πηραμε τον δρομο αριστερα στην διασταυρωση για Κοκκινογεια, όπου ήταν και το 1ο σημείο ελεγχου στα 50 χιλιομετρα. Η ταχύτητα σταθερη στα 30 με 40 χιλ/ω. Εκεί σφράγισμα των καρτελών και μια πρωτη γεύση των ντοπιων εδεσμάτων της περιοχής με χειροποίητα τυροπιτακια, σπανακοπιτακια, και αλλα είδη. Νερό και φύγαμε...
Μέχρι τώρα ήταν όλα τα χιλιόμετρα χωρίς ιδιαίτερα υψομετρικά. Flat σχεδόν οι αθλητές κινούνταν σε πελοτόν. Μετά όμως την Κοκκινόγεια αρχισαν τα πράγματα να ζορίζουν, καθώς ακολουθούσε η αναβαση στο Μενίκοιο Ορος προς Αλιστράτη. Οποτε και το πελοτόν εσπασε σε μικρότερα γκρούπ. Περνώντας μεσα από οικισμούς όπως η πηγές Αγγίτη μας περίμενε ενα πανέμορφο τοπίο με πεσμένα ξερά φυλλα δεξιά αριστερα και καλυμμένος ο δρόμος από πάνω με τις φυλωσιές των πλατάνων. Ηταν πραγματι μαγικο αυτό που βλέπαμε θελαμε να σταματήσουμε αλλα δεν ξεραμε τι θα συνατούσαμε μετά, οπότε το προσπερασαμε.
Ακολουθούσαν καποια χωριά όπως η Μικρόπολη, Χαριτωμένη, Καλή βρύση , Καλιθέα και η κωμόπολη Αλιστράτη. Οι κλίσεις ήταν αρκετά μεγάλες και εφταναν και εως το 14% με αρκετά χιλιόμετρα να είναι συνεχόμενες ανηφόρες. Εκεί αριστερα και δεξιά μας υπήρχαν απέραντοι αμπελώνες από τους οποίους βγαίνουν τα ντόπια κρασιά. Σε αυτο το κομμάτι πέρισυ μας έπιασε καταιγίδα. Οπου και σταματήσαμε σε μια σταση λεωφορείου για να προφυλαχθούμε. Φέτος ειχαμε ζέστη και λόγω θετικών υψομετρικών, σιγα σιγα αφαιρούσαμε ρουχισμό για να ανταποκριθούμε στην αυξηση της καρδιακής συχνότητας.
Μεσα στην Καλή Βρυση είχε και μια σταση με κρυφό σημείο ελεγχου με πολλούς κατοικους να μας περιμένουν να μας χειροκροτήσουν και να μας κερασουν εδέσματα τοπικα και νερό, χυμους και αλλα υγρά.
Κατηφορίζοντας πλέον μετα την Αλιστρατη από το Μενοίκιο όρος ανοιγονταν εμπρός μας όλος ο κάμπος με τον Στρυμώνα δεξια, όπου φτάσαμε μετα από λιγο και πηγαίναμε παράλληλα με αυτόν καταλήγοντας στο Λιοντάρι της Αμφίπολης.
2ο σημείο ελεγχου Λεων Αμφίπολης 136χλμ
Εκει λοιπόν ηταν το 2ο σημείο έλεγχου όπου οι εθελοντές φρόντισαν να μας εφοδιάσουν με ηλεκτρολύτες, νερά και εδέσματα και πάντα με μια καλή κουβέντα στο στόμα μας ξεπροβόδισαν για να συνεχίσουμε τα υπόλοιπα μας χιλιόμετρα εως το σύνολο των 210χλμ
Μέτα την Αμφίπολη ο αερας ήταν ευνοικός θα λεγα καθώς αν και ανηφορες αρκετές και ειδικά του Ροδολιβους, η οποια ηταν συνεχόμενη 15χιλιομέτρων αλλά μέτριας κλίσης, κινούμασταν αρκετά γρήγορα ώσπου φτάσαμε στην Πρώτη Σερρών. Εκει υπήρχε μια σταση για ανεφοδιασμό.
Ο πολιτιστκός σύλλογος της Πρώτης, που ειναι η γενέτειρα του Κων/νου Καραμανλή, με τις κυρίες που μας περίμεναν μας προσφεραν ωραία τυροπιτακια αφράτα. Εγω θυμαμαι εφαγα 2 απο αυτά. πεντανόστιμα. Μια κοκα κόλα μας εδωσε επίσης δυναμη για την συνέχεια και αφού χαιρετίσαμε τις κυρίες, φυγαμε για τα τελευταία χιλιόμετρα προς Νικήσιανη, Γεωργιανη, Αντιφίλιππους και Ελευθερούπολη το 3ο σημείο ελεγχου.
Στην Νικήσιανη μας περίμενε μια μεγαλη εκπληξη. Παιδάκια μικρά μας περίμεναν να μας προσφερουν μια μπανανα, ενα χυμο, ενα νερο...Πραγματι η εικόνα βλεποντας τα μικρα ήταν ότι καλύτερο με τα πόδια μας βαριά απο την υπερπροσπαθεια των τόσων χιλιομέτρων. Μας εδωσαν κυρίως κουραγιο και ψυχη. Τα ευχαριστούμε θερμά, δεν θα τα ξεχασουμε. Ευχαριστούμε τον Πολιτιστικο συλλογο για την κίνηση αυτή. Ηταν ίσως απο τις ποιο θερμές υποδοχές σε ολη την διαδρομή.
Απο εκει πλέον απέμεναν λιγα χιλιόμετρα για Ελευθερούπολη, περνώντας διπλα απο τους πρόποδες του Παγγαίου, η διαδρομή διαφορετική απο τις προηγούμενες εικόνες. Το φως του ήλιου έπεφτε πλεον στο βουνό και άλλοτε ο ήλιος ηταν σύντροφος μας και μας ζέσταινε και άλλοτε κρυμμένος πισω απο το βουνό κρυώναμε δαγκώνοντας τα χείλια μας. Εκπληκτικες εικόνες από την μία να μην θες να τελειώσει όλο αυτό, από την αλλη το σώμα να διαμαρτύρεται και να φωναζει ΄΄τελείωνε θελω ξεκούραση, με πέθανες σήμερα΄΄.
3ο σημείο ελεγχου Ελευθερούπολη 190χλμ
Ελευθερούπολη μια ομορφη πόλη και πλεον φτασαμε για το σφράγισμα από το 3ο σημείο ελεγχου. Ενα γρήγορο σφραγισμα και απέμεναν πλέον μόλις 20 χιλιόμετρα για τον τερματισμό.
Τα πόδια ήδη αρχισαν να διαμαρτύρονται. Οι μυοσκελετικοί πόνοι κυρίως στον αυχένα, μέση ήταν αυτά που μας ενοχλούσαν, αλλα και κάποιοι αθλητές είχαν κράμπες στα πόδια. Λογικό ειχαμε ξεκινήσει 08.30 το πρωί και ήταν πλέον απόγευμα. Οι στάσεις κυρίως από την κόπωση, η τα τεχνικά προβλήματα στον εξοπλισμό ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες για την ώρα τερματισμού του κάθε αθλητή.
Ο Τερματισμός
Περνώντας απο τον οικισμο Σταυρός πλέον μπαίναμε αριστερα στην τελική ευθεία, όπου μετα από λιγο τερματίζαμε εντός ορίου χρόνου στην πλατεία Πελεκανίδη των Κρηνίδων. Εκεί ειχε στηθεί ενα γλέντι όπου με μουσικές και χειροκροτήματα μας υποδέχτηκαν θερμά οι κάτοικοι του χωριου, οι διοργανωτές, χορηγοί και συντελεστές του event. Σφραγίσαμε για τελευταία φορα, στην γραμματεία την τελική ώρα αφιξης και πλέον εξαντλημένοι αλλα και χαρούμενοι για την επιτυχία, απολαυσαμε μπύρα ντοπια κρασια και αλλα εδέσματα, αλλα και το καταπληκτικο ριζότο του σεφ. Φωτογραφίες, συνεντέυξεις, μουσική πανδαισία χορός, φαγητό και ποτο πλέον ήταν αυτά που γευόμασταν μετα τα 210 επιπονα χιλιόμετρα. Η ωρα τερματισμού για μας τους breveterians ήταν απο 8 εως 9.30 ωρες περιπου αναλογα κυρίως τις στασεις μας και τον ρυθμό που ειχαμε. Ολοι φυσικα εντός ορίου χρόνου αξίζουν συγχαρητήρια. Γιατι το Brevet δεν ειναι αγώνας αλλα διαδρομή αντοχής ποδηλασίας, όπου πρεπει να βγαλεις την συγκεκριμενη αποσταση μεσα σε εναν προβλεπόμενο χρόνο. Για το 200αρι είναι 13.5 ώρες.
Εντυπωσεις
Οι Εντυπωσεις μας άριστες για δευτερη συνεχή χρονια. Η φιλοξενία , η οργάνωση του event, αλλα και η υλοποίηση, ηταν υποδειγματική για αλλη μια χρονια. Ενα Brevet μπορει να διοργανωθεί και απο ένα μονο ατομο στην εκκινηση που θα εκτελει χρεη γραμματεα...Το εχουμε δει και αυτο δυστυχώς.
Εδω οι άνθρωποι δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Προετοιμαστηκαν απο τον περασμενο χειμωνα. Βρήκαν εθελοντές, βρήκαν χορηγούς, συνεργάστηκαν με τοπική αυτοδιοίκηση και φορείς αλλά και πολιτιστικούς συλλόγους. Ευαισθητοποίησαν όλους τους κάτοικους των οικισμών που περασε η διαδρομή. Ολοι τους ήταν με το χαμόγελο, όπως αρμόζει στους γνήσιους Μακεδόνες.
Η διαδρομή ηταν φανταστική απο φυσικής ομορφιάς. Το φθινόπωρο μια πανδαισία γήινων χρωμάτων. Φυλλα πεσμενα στον δρομο, ομίχλη με δροσια το πρωι, οι ενναλαγές των εικόνων σε μια τοσο μεγαλη διαδρομή είναι κάτι που δεν μπορει να περιγραφεί. Ειδικα όταν την διαδρομή αυτή την κανεις με ποδήλατο γεύεσαι όλα τα αρώματα και απολαμβάνεις κάθε εικόνα της φύσης. Με μια λέξη μαγεία το πάρκο των Φιλιππων. Ήθελες συνεχώς να σταματήσεις για να βγάλεις μια φωτογραφία μια σέλφι...να εχεις να θυμασε το πέρασμά σου απο το σημείο. Πράγματι γυρίσαμε πισω και μιλαμε ακομα και σήμερα γιαυτό το brevet. Πανω απ ολα περασαμε υπέροχα. Ασχετα την κουραση και τη σωματική καταπόνηση που δέχτηκε ο οργανισμος. Η ψυχή εμεινε καπου εκει στην περιοχή των Φιλιππων, της Δραμας, του Μενοίκιου όρους και του Παγγαίου να θυμαται τα πρόσωπα όλων αυτών που μας καλοδέχτηκαν και μας χειροκρότησαν.
Μια ακόμη συμμετοχή απο τους Breveterians της πόλης της Κομοτηνής, σε ενα ακόμα Brevet 215km στεφθηκε με επιτυχία το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019. Το brevet της Δαδιας. Για καποιους το 5ο για αλλους το 6ο και για αλλους το 7ο brevet. Και ειμαστε στην αρχή ακομα.
Τι είναι τα brevet? Ποδηλατικοί αγώνες υπεραποστάσεων απο αποστασεις που ξεκινουν απο τα 200,300,400,600,800,1000,1200 χιλιομέτρων. Δεν υπαρχει νικητής αλλα απλα χρονικό όριο για καθε μια αποσταση. Περισσότερα εδω https://www.brevets.gr/
Η εκκινηση δόθηκε απο την Αλεξανδρούπολη, με 75 περίπου συμμετέχοντες από ολη την Ελλαδα και η ποδηλατική διαδρομή ακολουθουσε ανατολικα την εθνική οδό, προς Λουτρά, και περνώντας μεσα απο τα Λουτρά ανεβαινε βορεια προς το δάσος της Δαδιάς προς Δαδιά, Γιαννούλη, Πρωτοκλήσσι, Μαυροκλήσσι δεξιά για Διδυμότειχο και επιστροφή απο την εθνική οδό για Σουφλί, Φέρρες και πισω και παλι στην Αλεξανδρούπολη.
Η διοργάνωση ηταν του ποδηλατικου συλλόγου Alexandroupolis bike team. Αψογη οπως παντα η φιλοξενία τους, με σημεία υδροδοσιας, τροφοδοσίας όπως ακριβως αρμοζει σε μια επιτυχημένη διοργάνωση.
εδω ο Παναγιώτης με τον Κωστα πριν την εκκινηση
To πρωί λοιπον του Σαββάτου 28 Σεπτεμβρίου ειχαμε δωσει ραντεβου στην Κομοτηνή στο Κατι άλλο απέναντι από το Νοσοκομείο. Τα πειραγματα πρωι πρωι πολλά...τα γελια και η χαρα να ποδηλατίσουμε σε ενα ακομα brevet ήταν ολοφάνερα ζωγραφισμένα στα αγουροξυπνημένα προσωπα μας. Τα ποδήλατα φορτωμένα, είτε μεσα στα αυτοκινητα με βγαλμένους τους τροχούς, ειτε πισω σε σχάρες ετοιμοπόλεμα όπως παντα.
Πηραμε το καφεδάκι μας και φυγαμε. Μετα απο μισή ωρα διαδρομής με το αυτοκινητο φτάσαμε Αλεξανδρούπολη στο Parking του λιμανιου. Ξεφορτώσαμε ντυθηκαμε και γρήγορα να παρουμε την οριστική εγγραφή μας, καθως την ηλεκτρονική την ειχαμε κανει ηδη μεσω φορμας στο ιντερνετ.
Απεναντι απο τον Φαρο μας περιμεναν τα παιδια της οργανωσης του brevet από τον συλλογο Alexandroupolis Bike Team.
Τα παιδια πολυ φιλικα ολοι τους μας καλωσόρισαν με τον ποιο θερμό τροπο και μας εβαλαν στο κλιμα του brevet με τον καλυτερο τρόπο. Αφου μας εδωσαν τις καρτες και ημασταν ετοιμοι για εκκινηση, πηραμε τις οδηγιες απο τον κ. Βοσνιδη Παναγιώτη όπου μας επεσήμανε τις κυριοτερες παγίδες του δρόμου. Φωτογραφηθήκαμε με τους αλλους συμμετέχοντες καθως και ολοι μαζι οι Breveterians, τροφοδοσια υδροδοσια και πανετοιμοι για την εκκινηση.
Τα συναισθήματα αναμεικτα στα πρώτα μέτρα με το μυαλο μας να στροβιλιζει διαφορες σκεψεις, κυριως την αγωνία πως και τι θα αντιμετωπίσουμε σε ολη την διαδρομη. Δυναμεις που πρεπει να διαχειριστούμε για να ολοκληρωσουμε τα 215 χιλιομετρα αλλα και τα 2140 περίπου θετικα υψομετρικα μέτρα (θετικα υψομετρικα να πούμε οτι ειναι το συνολο των υψομετρων που ανεβαίνουμε σε μια διαδρομή. Ενω αρνητικα το συνολο αυτών που κατεβαίνουμε).
Πως θα ανταποκριθουμε στην πρόκληση της διαδρομής και των κλισεων, οι οποίες ήταν οι περισσότερες ανηφορες στα πρωτα 100 χιλιόμετρα. Ειναι ξερετε δυσκολότερο οταν τα ανηφορικα τμήματα ειναι συγκεντρωμένα σε καποια χιλιομετρα, παρα απλωμενα σε ολο το μήκος της διαδρομής. Οποτε περιμέναμε την κούραση ο οργανισμός να την εκδηλωσει στα πρωτα κυριως 100 κμ παρά μετα απο αυτα. Ουσιαστικα μεχρι το πρωτο σημείο ελεγχου που ηταν στο Πρωτοκλήσσι στα 90κμ ήταν τα περισσότερα ανηφορικά κομματια, αλλα και τα ποιο όμορφα καθως θα περνούσαμε μεσα απο το Δασος της Δαδιας.
Με αυτες τις σκεψεις φτασαμε ηδη στα Λουτρα μια πανέμορφη θα λεγα κωμόπολη, μεσα σε μια χαραδρα στην ουσια σχηματισμένη απο δυο λοφους. Κατευθυνθήκαμε σχεδον γκρουπ απο 20 ατομα όπως ειχαμε σχηματιστεί από την αρχη και σε λιγα χιλιομετρα ηδη φτασαμε στην πρωτη ανηφόρα η οποία ηταν 12 χιλιομέτρων. Αναβαση με κλισεις από 5 εως 10%, σχετικα ηπιες αναλογα την φυσική κατασταση του καθενα. Εκει αρχισαν καποιοι να ανοιγουν και γινανε τα πρωτα ξεκολλήματα απο το κυρίως γκρουπ (Πελοτον). Ο καθενας φυσικα όριζε και πως θα διαχειριστεί τις δυνάμεις του και ανάλογα ακολουθούσε τους απεσπασμένους η οχι. Αν εκανε καποιος το λαθος και εδινε ολες του τις δυναμεις στις αρχικες ανηφορες, ισως μετα στις επόμενες ξεμενε απο δυναμεις. Εμεις ως γκρουπ με γυρω στους 8 breveterians κρατούσαμε ενα τεμπο σταθερα και ανεβαίναμε πολυ καλα σχετικα την πρωτη αναβαση.
Οι πρωτες εικονες απο το Δασος της Δαδιας πραγματικα μας εκαναν να ξεχασουμε όλα αυτα που σκεπτόμασταν πριν. Απολαμβάναμε την στιγμή, το τοπιο, το πρασινο της φυσης, ακούγαμε και οσφριζόμασταν τις έντονες μυρωδιές των βοτάνων του δάσους. Πράγματι ενα απο τα ομορφότερα δαση της Πατρίδας μας το Δασος της Δαδιας και δεν ειναι τυχαιο οτι εκει ζουν ολα αυτα τα πουλια.
Μετα φυσικα την ανηφορα ακολουθει η κατηφορα. Και όπως γινεται παντα η κατηφόρα ξεκινάει από το ψηλότερο σημείο της ανηφορας που λεγεται αυχένας και καταληγει στο κατω μερος της. Οι κλισεις και εδω αρνητικες φυσικα μετριες οχι πολυ απότομες ουτε και πολυ ομαλες.
Λογικα αναπτυξαμε ταχύτητες κοντα στα 50 με 60 χιλιομετρα την ωρα. Παντα φυσικα με προσοχή, καθως κινούμασταν σε μια νεα διαδρομή για μας, αλλα και γιατί στις κατηφόρες ο χρονος αντίδρασης μειωνεται δραματικά σε μια λακουβα λόγω ταχύτητας. Ειχαμε και τις οδηγίες απο τον Παναγιώτη, όπου μας επισήμανε την προσοχή που θα πρεπει να ειχαμε γιατι ο δρομος εχει πολλες λακουβες ειδικα στα κατηφορικα τμήματα. Οποτε συγκρατημένα κατεβήκαμε την πρωτη κατηφόρα όπου μας οδήγησε στην δευτερη ανηφόρα 8 χιλιομέτρων. Στο κατω μερος της πρωτης στο 41ο χιλ συναντήσαμε για πρωτη φορα και τα παιδια της διοργάνωσης απο την Alexandroupolis Bike team, όπου και μας προμήθευσαν με νερα και τροφή για να αντεξουμε τα επόμενα δυσκολα κομματια των 5 ανηφορικων κομματιών.
οι παραπάνω φωτογραφίες απο το πρωτο σημείο ανεφοδιασμού στην πρωτη κατηφορα
Στις επόμενες ανηφορες μας περίμενε και ενα τεχνικο πρόβλημα από το λάστιχο του Κυριάκου. Αφού το λύσαμε προχωρήσαμε για να ανεβοκατεβούμε τα υπόλοιπα ανηφορικα κομμάτια μεχρι το πρωτο σημείο ελεγχου στο Πρωτοκλήσσι. Στη διαδρομή αυτή είδαμε και καποια απο τα περίφημα πουλια να μας συνοδευουν και να πετούν αγέρωχα από πανω μας. Φυσικα και δεν μπορουσαμε να αναγωρισουμε τοσο μακρια τι ακριβως είδος ηταν, αλλα σταματήσαμε για λιγο να θαυμασουμε αυτά τα πουλια. Εκτιμησαμε οτι όπως τα βλεπαμε το ανοιγμα των φτερών τους πρεπει να ηταν πανω απο τα 2 μετρα.
Κατόπιν περασαμε μεσα απο τα λιγα κατοικημενα χωρια του δάσους το χωριό Γιαννούλη. Καπου εκει λιγο χαθήκαμε λογω των πολλών κατευθύνσεων που ειχαμε να επιλέξουμε, αλλα τελικα ολα καλα. Πηραμε τον δρομο για Πρωτοκλήσσι.
Εκει και το πρωτο σημείο ελεγχου δωσαμε τις καρτέλες μας όπου τις σφράγισαν με την ωρα αφιξης και εφοδιαστήκαμε με νερα και τροφή. Πραγματι τα παιδια είχαν τα παντα απο σαντουιτς με γαλουπουλα κασερι, μπαρες, marfin, γλυκα, μπανάνες. Επρεπε οπωσδήποτε να φαμε κατι καθως οι δυναμεις μετα απο 90 χιλιόμετρα ήδη αρχισαν να μειώνονται και το γλυκογονο στους μυς να εξαφανίζεται. Ο χαβαλες και τα πειραγματα πολλά, πραγμα που σημαινε οτι το ηθικό ηταν ακμαιο ακομα, αν και περασαν τα περισσότερα υψομετρικα και τα μισα χιλιόμετρα. Γεμισαμε τα παγουρια μας με ηλεκτρολυτη και νερό και φυγαμε για Διδυμότειχο.
Φτασαμε παλι μετα από καποιες ενηφόρες στην διασταυρωση Μεταξαδων Βρυσικών και καναμε δεξια για Διδυμότειχο. Μια σταση, για το γκρουπ των 5 πλέον Breveterians, ήταν απαραίτητη στο Κουφόβουνο για υδροδοσία και οτι αλλο ήθελε ο καθενας. Στο καφενεδακι, το πρωτο δεξια στην πλατεία, εφοδιαστηκαμε και κατσαμε πολυ λιγο ουτε 5 λεπτα και ξεκινήσαμε και παλι να ποδηλατούμε για το υπόλοιπο της διαδρομής. Μετα απο 20 λεπτα περιπου είμασταν στον πεφιρερειακο του Διδυμότειχου όπου και πηραμε τον δρομο εθνικής οδού προς Σουφλι Αλεξανδρούπολη. Λογικες ταχύτητες κοντα στα 30 με 35 χιλ ανα ωρα μας οδήγησαν μεσα απο τα χωρια Λαβαρα Κισαριο στο Σουφλί όπου και το δευτερο σημείο ελεγχου. Βλεπετε η διαδρομή εδω δεν προσεφερε καποιου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος οπως το πρωτο με το δασος. Απλα δρόμος και χωραφια δεξια αριστερα.
Σουφλι και σημειο ελεγχου 2, μας περιμεναν τα παιδια απο τον συλλογο παντα προθυμα να μας εξυπηρετήσουν με το καλύτερο δυνατό τροπο. Εδω τα καλούδια ακομα περισσότερα περιελαμβανε και μακαροναδα με τυρι και μερεντα με μπισκοτα και ολα τα υπολοιπα απο το 1ο σημείο ελεγχου. Καθησαμε κανα 20λεπτο περιπου φαγαμα καλα. Το χρειαζομασταν αλλωστε ειχαμε διανύσει 150 χιλιομετρα με πολυ ζέστη στις ανηφόρες
Το τριτο μερος μετα το σημείο ελεγχου Σουφλιου ίσως και το ποιο βασανιστικό. Θελετε η κουραση των χιλιομέτρων και των υψομετρικών? Θελετε η αγωνία να τελειωσει η διαδρομή να ξεκουραστούμε? Θελετε ότι δεν ειχε κατι ιδιαίτερο ως διαδρομή περνωντας απο Προβατώνα Φερρες κοντέψαμε Αλεξανδρούπολη όπου εβγαλε και εναν κοντρα ανεμο δυτικο. Ολα τα ειχαμε λεει ο λαος αυτο μας έλειπε. Ο κοντρα αερας δυσκολεψε ακομα ποιο πολυ την προσπαθεια μας αλλα πλεον εχαμε φτασει στα 185 χιλιομετρα και θελαμε αλλα 30 βασανιστικα χιλιόμετρα για τον τερματισμό μας στον Φάρο.
Η ωρα ηταν 6 και κατι και πλησιάζαμε μετα απο 10 ώρες στην σέλλα στον τερματισμό μας. Φτασαμε Αλεξανδρούπολη και στον τερματισμό στις 18.27 και δωσαμε τις καρτελες μας πλεον να σφαγιστούν για τελευταία φορα. Η κουραση απο την προσπαθεια εμφανής στα προσωπα μας. Η ευχαρίστηση όμως τεράστια για αυτο το κατόρθωμα καθως κανενα brevet οπως αποδεικνύεται δεν ειναι ευκολο. Η παρεα καταπληκτική όπως παντα. Συνποδηλατίσαμε 215 χιλιομετρα δεν ήταν φυσικα δυνατον να παμε ολοι μαζι 14 άτομα οσοι ειμασταν ολοι οι breveterians. Αλλα όπου χρειαστηκε ειμασταν ολοι μια ομαδα. Δεν αφήσαμε κανενα πισω μονο του, ώστε να μην υπαρξει το παραμικρό πρόβλημα υγείας η και τεχνικο.
Ολοκληρωσαμε το brevet στο δικο μας γκρουπ σε 10,5 ώρες με όριο τις 13,5. Ποδηλατικά καθαρά χρόνος 8.30 περίπου χωρίς τις στάσεις. Περασαμε όμορφα. Καναμε αυτο που αγαπάμε μεσα απο άψογη διοργάνωση και σε αυτο οφείλετε η δουλεια που κανανε τα παιδια στον συλογο Alexandroupolis bike team, τους οποίους υπερευχαριστούμε για αλλη μια φορα και μεσα απο τα γραφόμμενα εδω. Οι εντυπωσεις φυσικα μονο θετικες και ευχαριστες. Ελπίζουμε στο επόμενο να ειμαστε ακομα περισσότεροι. Να πουμε επισης οτι μετείχαν και 2 ποδηλατες για πρωτη φορα σε brevet, o Στρατος και ο Χρηστος τους οποιους συγχαίρουμε για την επιδοση τους. Ειναι πλέον αξια μέλη των breveterians.
Το βραδάκι μας βρήκε σε καφετέρια της Αλεξανδρούπολης αναπολώντας τις στιγμές και όλα οσα περάσαμε στο όμορφο αυτο Brevet...Ραντεβού πλέον στο brevet των Φιλιππων που θα γίνει την 19 Οκτ 2019.
φωτογραφίες απο το τελος του brevet
Ακολουθει το video του brevet γιατι ενα video 100.000 λεξεις οταν μια εικονα ειναι 1000 λεξεις
