Μια βόλτα μέχρι τα Πριγκηπονήσια
Τα Πριγκηπονήσια, είναι
ένα σύμπλεγμα νησιών στη Θάλασσα του Μαρμαρά,
νότια της Κωνσταντινούπολης, στο στόμιο του κόλπου
της Νικομηδείας.
Αποτελείται από 4 μεγάλα νησιά
(Πρώτη, Αντιγόνη, Χάλκη, Πρίγκηπος) και 5 μικρότερα
(Πίτα, Νέανδρος, Οξειά,Πλάτη, Αντιρόβυθος).
Τα νησιά απέχουν 8 ως 11 μίλια από την
Κωνσταντινούπολη. Τα τέσσερα μεγάλα κατοικούνταν ανέκαθεν, ενώ τον 20ο αιώνα
κατοικήθηκε και η Αντιρόβυθος.
Τα Πριγκηπονήσια μνημονεύονται για πρώτη φορά τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον
Αριστοτέλη με το όνομα «Χαλκηδόνιοι νήσοι» ή «Δημόνησοι», από το όνομα
κάποιου Δημόνησου, ο οποίος πρώτος κατεργάστηκε τον υποθαλάσσιο χαλκό, που
ανέσκαπταν στον παρακείμενο βυθό είλωτες εργάτες.
Έκτοτε το νησί ονομάστηκε «Νήσος του Πρίγκηπος» και κατ’ επέκταση τα
γύρω νησιά «Πριγκηπόνησα».
η Χάλκη (το
δεύτερο μεγαλύτερο με 2500 κατοίκους), ηΑντιγόνη με 1500
κατοίκους και η Πρώτη με
1000 κατοίκους.
Στην καθημερινή ομιλία οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης τα αποκαλούσαν «τα Νησιά», ενώ η
σημερινή επίσημη τουρκική ονομασία τους είναι: Istanbul adalari (Τα νησιά
της Πόλης).
Μετά από τους σεισμούς του 1999 υπάρχει μια αξιοσημείωτη επιστροφή Ρωμιών για
επιδιορθώσεις σπιτιών καθώς και για προσωρινή μετοίκηση η οποία τονώνει
τόσο την τοπική /νησιωτική οικονομία των νησιών όπως και η άφιξη τουριστών
από Ελλάδα και Κύπρο.
Τα νησιά αυτά αποτέλεσαν
από ενωρίς τόπο εξόρυξης χαλκού, που ήταν πολύτιμο μετάλλευμα εκείνα τα χρόνια,
από αποίκους Μεγαρείς, Αιολείς και Μιλησίους.
Η σημερινή ονομασία προήλθε από
την εποχή που το μεγαλύτερο νησί υπήρξε ιδιοκτησία του βυζαντινού πρίγκηπα
Ιουστίνου Κουροπαλάτη, στα 569 μ.Χ., ο οποίος έκτισε και ανάκτορο σε αυτό.
Πλήθος πριγκήπων και
βυζαντινών αξιωματούχων κατέφευγαν στα ειδυλλιακά αυτά νησιά για ξεκούραση
και συλλογισμό.
Τον 19ο αιώνα τα νησιά έγιναν
τόπος παραθερισμού για τις πλούσιες οικογένειες της Κωνσταντινούλης οι
περισσότεροι από τους οποίους ήταν έμποροι και τραπεζίτες, Ελληνικής και
Εβραϊκής καταγωγής.
Τα Πριγκηπονήσια -ο παράδεισος
για τους ντόπιους αστούς πλέον- αποτέλεσαν σημαντικό κέντρο για τον
Ελληνισμό της Τουρκίας.
Πληθώρα αρχοντικών τονίζει
την παρουσία των Ρωμιών στα νησιά..
Η Πρώτη συγκεντρώνει τον
μεγαλύτερο αριθμό Αρμενίων και Εβραίων αναλογικά για κοινότητα στη Τουρκία.
Η Αντιγόνη διαθέτει
εξίσου μοιρασμένο πληθυσμό όπως και τα δυο μεγαλύτερα νησιά.
Νησιά και Ελληνισμός της
Κωνσταντινούπολης
Τα Πριγκηπονήσια αποτέλεσαν το
αγαπημένο καλοκαιρινό θέρετρο παραθερισμού για μεγάλη μερίδα των Ελλήνων
της Πόλης.
Πολλά σπίτια, αρχοντικά καθώς
και παραθεριστικές κατοικίες χτίστηκαν από το 1850 και ύστερα ενώ
η ελληνική παρουσία πάνω στα νησιά ανέκαθεν ήταν έντονη.
Πολλές σημαντικές οικογένειες της Πόλης προέρχονταν από εδώ ή
είχαν τα εξοχικά τους.
Σημαντικού
ελληνικού ενδιαφέροντος είναι η Μονή του Αγίου Γεωργίου στην Πρίγκηπο και η Μονή
της Αγίας Τριάδας στη Χάλκη,
Η Σχολή της Χάλκης μέχρις ότου έκλεισε ήταν ο
θεσμός που έδινε στο Πατριαρχείο Έμψυχο δυναμικό αφού από αυτήν
αποφοίτησαν διάκονοι.
Η Σχολή σύμφωνα με τον
νόμο 433/1924 ήταν θρησκευτικό ίδρυμα το οποίο υπαγόταν στο Τουρκικό
Υπουργείο Παιδείας με αυτοδιοικούμενο Δ.Σ.
Η Θεολογική Σχολή λειτουργούσε
έως και τον Αύγουστο του 1971 οπότε και έκλεισε. Το λύκειο της Σχολής
λειτούργησε έως και το 1983 οπότε και έκλεισε λόγο έλλειψης μαθητών αλλά και
της μείωσης της Ελληνικής κοινότητας που κατοικεί στα Πριγκηπονήσια.
Σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής με μεγάλες φθορές
έπρεπε να έχει ανασκευασθεί από την αρχή εξ’ολοκλήρου.
Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου
Το 1903 με δωρεά της Ελένης Ζαρίφης προς το Πατριαρχείο
Κωνσταντινούπολης στεγάστηκε το Εθνικό Ορφανοτροφείο. Λειτούργησε μέχρι
και το 1964 και προσέφερε πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε 5744 παιδιά
Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα
ξύλινα κατασκευάσματα στην Ευρώπη, είναι πενταόροφο και διαθέτει 206
δωμάτια, αίθουσες χορού, τραπεζαρίες και άλλους χώρους.
Σήμερα στα Πριγκηπονήσια
βρίσκεται σχετικά μικρός Αριθμός Ελλήνων ο οποίος όμως πολλαπλασιάζεται την
περίοδο του καλοκαιριού.
Στα νησιά μπορείτε να μεταβείτε
σχετικά εύκολα απο την Ανατολική (Ασιατική) ή την Δυτική ακτή τηςΑπλά θα πληρώσετε το
προκαθορισμένο αντίτιμο για την μετάβαση σε οποιοδήποτε από αυτά.
Βασικός κανόνας: Δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα
παρά μόνο δημόσιας ανάγκης και κρατικά οχήματα.
Τα
Πριγκιποννήσια στην θάλασσα του Μαρμαρά είναι από τις καλύτερες επιλογές που θα
μπορούσε να κάνει κάποιος που επισκέπτεται την μητροπολιτική περιοχή της
Κωνσταντινούπολης, αναζητώντας μια όαση μακριά από τα πλήθη της πολύβουης αλλά
αγαπημένης στους αιώνες μεγαλούπολης, πρωτεύουσα για πάνω από χίλια έτη
σημαντικών Αυτοκρατοριών. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις το
νησί της αρεσκείας σου και να επιβιβαστείς στο φέρι μποτ!
Αποτελούν
αγαπημένο προορισμό ιδίως το καλοκαίρι, διότι τα Πριγκιπόννησα διαθέτουν μοναδικό
φυσικό κάλος και βρίσκονται μια ανάσα από την Πόλη. Εδώ οποιαδήποτε αθλητική
δραστηριότητα (τρέξιμο, κολύμβηση, πεζοπορία, ποδήλατο) λαμβάνουν μια
ανεπανάληπτη κατανυκτική διάσταση!
Τα
νησιά διακρίνονται από πολλά σημεία της Κωνσταντινούπολης και της Χαλκηδόνας
(Kadıköy), ενώ μπορείς να φτάσεις εκεί μέσα σε 30-45 λεπτά χρησιμοποιώντας τα
τακτικά δρομολόγια των τοπικών πλοίων. Στις Νήσους των Πριγκίπων θα νιώσετε ότι
χάνεστε πίσω στον χρόνο. Οι ήχοι από τις άμαξες (φαετόνια), τα άλογα που
καλπάζουν, μικροί και μεγάλοι που κάνουν βόλτες με το ποδήλατο, τα αρώματα της
φύσης θα σας μεταφέρουν μια γλυκιά νοσταλγία την ώρα που ατενίζετε ανάμεσα σε
πανέμορφες επαύλεις που χτίστηκαν πριν από εκατό χρόνια. Τα πλοία αποπλέουν από
τα πορθμεία Sirkeci & Eminönü στο ιστορικό κέντρο της Κωνσταντινούπολης,
κάτω από το παλάτι Τοπ Καπί και την Αγία Σοφία, Από το λιμάνι της Χαλκηδόνας
(Kadıköy) στην Ασιατική πλευρά, από τα πορθμεία του Μποσταντζί (Bostancı) και
Καρτάλ (Kartal) πολύ κοντά στην Χαλκηδόνα και πλησίον του Ασιατικού Αεροδρομίου
της Πόλης Σαμπιχά Γκιοκτσέν (Sabiha Gökçen), και τέλος από το λιμάνι του Καμπατάς (Kabataş) που
βρίσκεται δίπλα από το παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ και κάτω από την πλατεία Ταξίμ και
τον Πύργο του Γαλατά.
Ας
δούμε αναλυτικά τα 4 μεγαλύτερα Πριγκιποννήσια:
1.
Πρίγκηπος (Büyükada = Μεγαλόνησος)
Είναι
το μεγαλύτερο από το σύμπλεγμα των νήσων και το πιο ανεπτυγμένο. Υπάρχει ένας
μεγάλος ποδηλατόδρομος για όσους θέλουν να κάνουν τον γύρο του νησιού με πετάλι, ενώ παράλληλα προσφέρεται η πιο ξεκούραστη λύση της βόλτας με τις
άμαξες, τα παραδοσιακά Παετόνια (Fayton). Αρκετοί προτιμούν να περπατήσουν το
μονοπάτι που οδηγεί στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Εκεί, βρίσκεται η Εκκλησία
του Αγίου Γεωργίου και μια φανταστική πανοραμική θέα που μαγεύει τον επισκέπτη.
Το μοναστήρι του Χριστού και το Ελληνικό Ορφανοτροφείο είναι δύο ακόμα
σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος, ενώ οι βόλτες σας μπορούν να γίνουν πιο
δροσιστικές με ένα πεντανόστιμο παγωτό από το λιμάνι!
2.
Αντιγόνη (Burgazada = Πυργονήσι)
Η
Αντιγόνη είναι το δεύτερο στην σειρά νησί ερχόμενοι με το καραβάκι από την
Κωνσταντινούπολη και το τρίτο σε μέγεθος. Το όνομά της το οφείλει στο Δημήτριο
τον Πολιορκητή, ο οποίος έκτισε εκεί ένα κάστρο και έδωσε στο νησί το όνομα του
πατέρα του, Αντίγονου του Μονόφθαλμου. Το 19ο αιώνα η Αντιγόνη γνώρισε μεγάλη
ανάπτυξη αφού εξελίχθηκε σε θέρετρο διακοπών των εύπορων Ρωμιών της
Κωνσταντινούπολης. Είχαν το ναό, το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου Καρύπη και
σχολεία αρρένων και θηλέων. Ο σεισμός του 1894 ανέκοψε κάπως τους ρυθμούς αλλά
σύντομα ξανακτίστηκε και συνέχισε να προσελκύει παραθεριστές. Μεγάλα αρχοντικά
δημιουργήθηκαν και πολλά εμπορικά μαγαζιά.
Η
παρουσία των Ρωμιών άρχισε να λιγοστεύει από τη δεκαετία 1960-70, ύστερα από
τις ανασφαλείς συνθήκες που επικράτησαν για τον ελληνισμό της Τουρκίας. Το 1965
άνοιξε το πρώτο τουρκικό μαγαζί στην αγορά του νησιού. Το 1978 έκλεισε και το
τελευταίο ρωμαϊικο μαγαζί που λειτουργούσε ακόμα, το μπακάλικο του Χαράλαμπου
Σπυρόπολου. Σήμερα στο νησί ζουν μόνο δεκαπέντε μόνιμοι Έλληνες κάτοικοι.
Στο
κέντρο του νησιού υπάρχει οροπέδιο ύψους 170 μ., στο οποίο παλιότερα ορθωνόταν
η εντυπωσιακή Μονή Θεοκορυφώτου, κτισμένη τον 9ο αιώνα στα χρόνια της βασιλείας
του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ Μακεδόνα. Τη μονή ανήγειρε ο ίδιος ο
Βασίλειος ως μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού,
πιθανόν του Διός. Μετονομάστηκε σε μονή Θεοκορυφώτου από μεταγενέστερους
μοναχούς. Ο περίβολος της μονής καταλάμβανε σχεδόν όλο το οροπέδιο. Το
μεγαλύτερο μέρος του νησιού (δάση, βουνά κλπ) αποτελούσε ιδιοκτησία της, πλην
των κήπων και των αμπελώνων γύρω από τη Χώρα, το μοναδικό οικισμό της
Αντιγόνης. Επίσης, κατείχε εκτάσεις στην απέναντι ασιατική ακτή.
Εκτός
από την ιστορική μονή Θεοκορυφώτου, στο νησί υπάρχει και δεύτερο μοναστήρι του
Αγ. Γεωργίου "Καρύπη", χτισμένο σε ειδυλλιακή τοποθεσία, σε μια
έυφορη πλαγιά, απέναντι από τη νήσο Πρώτη. Το σημερινό βαρύ πέτρινο κτίριο της
μονής είναι κτίσμα του 19ου αιώνα. Πότε κτίστηκε η μονή αυτή δεν είναι γνωστό
με ακρίβεια. Πάντως, δεν είναι παλιότερη του 17ου αιώνα, αφού δεν αναφέρεται
από κανέναν παλιότερο περιηγητή. Πρώτος ο Μελέτιος μιλά για ένα μοναστήρι στο
νησί το 1728, χωρίς να το κατονομάζει. Το 1774 μετά το τέλος των ρωσοτουρκικού
πολέμου στη μονή Αγ. Γεωργίου Καρύπη εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την Τένεδο.
Τότε έχουμε την πρώτη σαφή αναφορά στη μονή.
Μετέπειτα
είναι γνωστό ότι η μονή αποτελούσε μετόχι της μονής Μεγάλου Σπηλαίου των
Καλαβρύτων. Μάλιστα, στα χρόνια της επανάστασης του 1821 στη μονή έγιναν πολλές
συγκεντρώσεις Φιλικών. Το 1894 το καθολικό της μονής έπαθε μεγάλες ζημιές από
σεισμό. Είναι χαρακτηριστικό, πως οι ρωγμές έφτασαν ως τα θεμέλια. Την εκ νέου
ανέγερση του ναού ανέλαβε ο Συμεωνάκης Σινιόσογλου, ο οποίος ανακηρύχτηκε μέγας
ευεργέτης της μονής. Η μονή υπάρχει ακόμα και στο καθολικό της συγκεντρώνονται
πλήθος προσκυνητές, όχι μόνο χριστιανοί αλλά και μουσουλμάνοι.
3.
Πρώτη (Kınalıada = Κοκκινονήσι της Χέννας)
Η
Πρώτη είναι το πιο κοντινό προς την Κωνσταντινούπολη νησί του συμπλέγματος των
Πριγκηπονήσων. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, χρησίμευε ως τόπος εξορίας, με
πιο διάσημο εξορισθέντα τον Αυτοκράτορα Ρωμανό Δ' Διογένη.
Η
Πρώτη έχει το λιγότερο πράσινο από όλα τα Πριγκηπονήσια και η θάλασσά της έχει
κοκκινωπό χρώμα, από τα ορυχεία χαλκού και σιδήρου που βρίσκονταν εκεί.
Το
1761 περίπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωαννίκιος Γ΄ Καρατζάς πούλησε την Πρώτη
μαζί με τη Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος στον άρχοντα Πιτάρη κυρίτζη Διαμαντή, ο
οποίος την μεταπούλησε στον Αλέξανδρο Ιωάννου Υψηλάντη, ηγεμόνα της Βλαχίας. Ως
τα χρόνια της επανάστασης του εικοσιένα το νησί αποτελούσε μετόχι της μονής
Καμαριώτισσας της Χάλκης. Όταν η ελληνική κοινότητα αυξήθηκε, έκτισε το ναό της
Γεννήσεως της Θεοτόκου στο χώρο που υπήρχε άλλοτε η Κάτω Μονή. Επίσης, ίδρυσε
τριτάξιο σχολείο. Ναό διατηρούσε και η αρμενική κοινότητα, η οποία τη νεότερη
εποχή ήταν πάντα πολυπληθέστερη της ελληνικής.
Το
1906 στα κτίρια της Μονής Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ιδρύθηκε το "Εθνικό του
Γένους Ορφανοτροφείο Θηλέων" από τον πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄, έπειτα από
γενναία ευεργεσία του Συμεωνάκη Σινιόσογλου.
Κατά
τον 20ό αιώνα στο νησί κτίστηκαν κάποιες αρχοντικές κατοικίες από Έλληνες,
Λεβαντίνους και Αρμένιους (οικίες: Σεϊμήρη, Φρυδά, Ράκα, Αρσενάκη, Νικολαΐδη,
Ελισσαίου, Menevich, Servichen κ.ά.) χωρίς να χάσει τον ψαράδικο χαρακτήρα του.
Αποτελούσε θέρετρο των πλούσιων οικογένειών της Πόλης. Για πολλά χρόνια
λειτουργούσε το πολυτελές ξενοδοχείο Chahab από την ομώνυμη αρμένικη
οικογένεια, που κατεδαφίστηκε το 1960. Η Πρώτη όπως πάντοτε, είχε την
μικρότερησε αριθμόελληνική κοινότητα των Πρίγκηπονήσων με 50
κατοίκους. Παλαιότερα υπήρχε και τριταξια σχολή που έκλεισε λόγω έλλειψης
μαθητών.Η μοναδική εκκλησία, Ελλήνων στο νησί είναι ο ναός της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου.
4.
Χάλκη (Heybeliada)
Το
χειμώνα, ο πληθυσμός του νησιού είναι περίπου 3.000 άτομα, αλλά το καλοκαίρι, ο
συνολικός πληθυσμός του νησιού φτάνει και τα 10.000 άτομα. Ο κύριος λόγος για
αυτό είναι ότι αποτελεί θέρετρο και γίνονται μικρές υπαίθριες συναυλίες,
καθόσον υπάρχει μια λέσχη κολύμβησης και γυμναστήρια δίπλα στη θάλασσα. Επί της
βόρειας ακτής της σε ύψωμα βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του 11ου αιώνα,
η Αγία Τριάδα, το οποίο στέγαζε την περιώνυμη Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης,
την κύρια ελληνορθόδοξη θεολογική σχολή στην Τουρκία του Οικουμενικού
Πατριαρχείου. Αυτό το μοναστήρι προσελκύει πολλούς τουρίστες από Ελλάδα και
Τουρκία.
Ο
παλιός οικισμός εκτεινόταν από το λιμάνι και τον παλαιό ναό του Αγ. Νικολάου
και αναπτυσσόταν σε στενά καλντερίμια και στριφογυριστά αδιέξοδα δρομάκια,
συχνά καμαροσκέπαστα. Η ναυτική πολιτεία είχε ως επίκεντρο την πλατεία της
Γλύφας, όπου το κεντρικό πηγάδι που είχε ανοιχτεί το 1768. Υπήρχαν επίσης άλλες
οκτώ αστείρευτες πηγάδες. Το νερό ήταν πάντα λιγοστό στη Χαλκη και είναι
χαρακτηριστικό ότι ενώ τα σπίτια ήταν πάντα ξεκλείδωτα, οι κάτοικοι
διπλοκλείδωναν τα πηγάδια και τις στέρνες τους για να ασφαλίσουν το πολύτιμο
νερό. Στις αρχές του 20ού αιώνα η πόλη καταστράφηκε δυο φορές από πυρκαγιά και
χτίστηκε ξανά.
Ο
ενοριακός ναός του Αγίου Νικολάου υπήρχε από τη βυζαντινή εποχή και ήταν
κτισμένος σε ερείπια αρχαίου ναού. Ξαναοικοδομήθηκε το 18ο αιώνα και πάλι το
1857 λαμπρότερος και εντυπωσιακός σε σχέδια του Χατζή Στεφανή Γαϊτανάκη. Σε
αυτή τη μορφή υπάρχει μέχρι σήμερα.
Το
1907 κτίστηκε το κτίριο του κοινοτικού σχολείου του νησιού με δαπάνη του
μεγάλου ευεργέτη Κωνσταντίνου Ηλιάσκου, ο οποίος διατηρούσε επιβλητικό
αρχοντικό στην παραλία με 22 δωμάτια κτισμένο το 1860. Ο ίδιος χρηματοδότησε
την επισκευή της στέγης και του τρούλου του ναού.
Πολλά
από τα εντυπωσιακά θέρετρα των εύπορων Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης έχουν
διατηρηθεί μέχρι σήμερα και ορισμένα έχουν αναπαλαιωθεί φανερώνοντας την παλιά αρχοντιά
του νησιού.
Πέρα
από την πόλη απλώνονταν το ύψωμα του Κουτρουλόμυλου και ο λόφος της Αγίας
Τριάδας. Οι πέραν της χώρας περιοχές του νησιού ανήκαν στα τρία μοναστήρια που
υπήρχαν στη Χάλκη: της Παναγίας Καμαριώτισσας, της Αγίας Τριάδας (όπου και η
περίφημη Θεολογική Σχολή) και του Αγίου Γεωργίου, που ήταν μετόχι του Πανάγιου
Τάφου. Στο νησί υπήρχαν επίσης δύο σκήτες (σώζεται αυτή του Αγίου Σπυρίδωνα)
και τα σκηνώματα δέκα πατριαρχών.
Οι
Έλληνες κάτοικοι του νησιού συντηρούν μια μικρή ενορία 310 κατοίκων. Όπως σε
όλα τα γύρω Πριγκηπόνησα έτσι και στη Χάλκη υπάρχει ένας αέρας επιστροφής
Ελλήνων κατοίκων. Το καλοκαίρι οι Έλληνες κάτοικοι πολλαπλασιάζονται και
φτάνουν κάπου στους 1000. Οι εκκλησίες στο νησί είναι οι ακόλουθες:
Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου (ενορία με 310 άτομα), σε άριστη κατάσταση
Ο Κοιμητηριακός ναός της Αγίας Βαρβάρας
This is one of the best places to run in Istanbul, if you have time for an excursion. Büyükada is the largest of the Prince Islands, with a population of 7,000. Most interestingly, there are no cars! Only horse-drawn carriages and bikers. The island is reachable by ferry and takes about 2 hours.
There are gorgeous water views and good shaded sections.
It is possible to do a loop of the entire island, which is 11.8 km, (7.3 miles), following the perimeter road. There are water views for much of the way, though the road does turn inland for some sections. There are interesting Ottoman era buildings, and lovely trees and flowers — a very Mediterranean feel.
Istanbul's Prince Islands |
The Prince Islands are among the most preferred destinations in the summer as they are close to the city and have natural beauty. Here any kind of workout and every fitness activity (running, cycling, trekking, swimming) becomes a unique experience by its own...
The islands can be seen from many parts of Istanbul and you can get there in 30-45 minutes with sea bus services. On the Prince Islands you can hear carriage sounds and see children riding their bikes while enjoying the nostalgia of the island and seeing century-old mansions. You can travel by ferries departing from Sirkeci, Eminönü, Kadıköy, Bostancı, Kabataş and Kartal.
1. BÜYÜKADA or Pringipos
The biggest of the Prince Islands, Büyükada is also the most advanced one. There is a wide bike path for those who want to ride around Büyükada, while carriage tours are a tradition.
People who trek up the island’s hill deserve the spectacular views Aya Yorgi Church, located on the highest point of the island. The Hristos Monastery and Greek Orphanage are other places to visit on the island. You can also take a delightful tour of the island while having an ice cream from Roma Ice Cream, located at the center of the island.
2. BURGAZADA or Antigoni
Burgazada, the next stop after Kınalıada, is the third largest of the Princes Islands. The flag hill atop the island promises a spectacular view. You can reach the flag hill by renting a bike or a 45-minute walk. Another important point on the island is the restaurant located on the top of Kalpazankaya hill. Here you can get the chance to watch the sunset while sipping your drinks. Faik Abasıyanık’s mansion, where he lived years ago, is also among the places to visit on the island.
3. KINALIADA or Proti
Although there are not so many historic buildings on Kınalıada, the ferry first stop, it enchants visitors with its beautiful nature. Kınalıada has many beaches where people choose to swim. You can also breathe in the fresh air of the island while sitting in the cozy tea gardens.
4. HEYBELİADA or Chalki
Heybeliada, the second largest island, stands out as the richest one in terms of green areas. Therefore, it is the right address for those who want a picnic. The Aya Triada Monastery, on the top of the island’s highest hill, can be visited with special permission. You can also enjoy this green island by joining a bike or carriage tour.
Πηγές - Παραπομπές
Γράφει ο :
Πέτρος Ν. Γιαγτζόγλου
