Μια ακόμη συμμετοχή απο τους Breveterians της πόλης της Κομοτηνής, σε ενα ακόμα Brevet 215km στεφθηκε με επιτυχία το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019. Το brevet της Δαδιας. Για καποιους το 5ο για αλλους το 6ο και για αλλους το 7ο brevet. Και ειμαστε στην αρχή ακομα.
Τι είναι τα brevet? Ποδηλατικοί αγώνες υπεραποστάσεων απο αποστασεις που ξεκινουν απο τα 200,300,400,600,800,1000,1200 χιλιομέτρων. Δεν υπαρχει νικητής αλλα απλα χρονικό όριο για καθε μια αποσταση. Περισσότερα εδω https://www.brevets.gr/
Η εκκινηση δόθηκε απο την Αλεξανδρούπολη, με 75 περίπου συμμετέχοντες από ολη την Ελλαδα και η ποδηλατική διαδρομή ακολουθουσε ανατολικα την εθνική οδό, προς Λουτρά, και περνώντας μεσα απο τα Λουτρά ανεβαινε βορεια προς το δάσος της Δαδιάς προς Δαδιά, Γιαννούλη, Πρωτοκλήσσι, Μαυροκλήσσι δεξιά για Διδυμότειχο και επιστροφή απο την εθνική οδό για Σουφλί, Φέρρες και πισω και παλι στην Αλεξανδρούπολη.
Η διοργάνωση ηταν του ποδηλατικου συλλόγου Alexandroupolis bike team. Αψογη οπως παντα η φιλοξενία τους, με σημεία υδροδοσιας, τροφοδοσίας όπως ακριβως αρμοζει σε μια επιτυχημένη διοργάνωση.
εδω ο Παναγιώτης με τον Κωστα πριν την εκκινηση
Πηραμε το καφεδάκι μας και φυγαμε. Μετα απο μισή ωρα διαδρομής με το αυτοκινητο φτάσαμε Αλεξανδρούπολη στο Parking του λιμανιου. Ξεφορτώσαμε ντυθηκαμε και γρήγορα να παρουμε την οριστική εγγραφή μας, καθως την ηλεκτρονική την ειχαμε κανει ηδη μεσω φορμας στο ιντερνετ.
Απεναντι απο τον Φαρο μας περιμεναν τα παιδια της οργανωσης του brevet από τον συλλογο Alexandroupolis Bike Team.
Τα παιδια πολυ φιλικα ολοι τους μας καλωσόρισαν με τον ποιο θερμό τροπο και μας εβαλαν στο κλιμα του brevet με τον καλυτερο τρόπο. Αφου μας εδωσαν τις καρτες και ημασταν ετοιμοι για εκκινηση, πηραμε τις οδηγιες απο τον κ. Βοσνιδη Παναγιώτη όπου μας επεσήμανε τις κυριοτερες παγίδες του δρόμου. Φωτογραφηθήκαμε με τους αλλους συμμετέχοντες καθως και ολοι μαζι οι Breveterians, τροφοδοσια υδροδοσια και πανετοιμοι για την εκκινηση.
φωτογραφίες απο την εκκινηση
Η εκκίνηση του brevet δόθηκε καπου στις 08.00 και μεσα απο τον παραλιακο δρομο κινηθήκαμε ανατολικα προς την εξοδο της πολης και το αεροδρομιο όπου και στριψαμε για Λουτρά. Από εκει αρχίζουν και τα ανηφορικά τμήματα της διαδρομής και μπαίνουμε πλέον στο Δάσος της Δαδιας. Ενα πανέμορφο δασος με πολλά είδη Δεντρων από Πευκα, οξιες, Βελανιδιες και αλλα είδη, αλλα και την σπανια πανιδα των πουλιών που ζουν εκει. Οπως ο Μαυρόγυπας (Aegypius monachus) , Ασπροπάρης (Neophron percnopterus), Χρυσαετός (Aquila chrysaetos), Θαλασσαετός (Haliaeetus albicilla), Βασιλαετός (Aquila heliaca), Κραυγαετός (Aquila pomarina), Τσίφτης (Milvus migrans), Όρνιο (Gyps fulvus)
Τα συναισθήματα αναμεικτα στα πρώτα μέτρα με το μυαλο μας να στροβιλιζει διαφορες σκεψεις, κυριως την αγωνία πως και τι θα αντιμετωπίσουμε σε ολη την διαδρομη. Δυναμεις που πρεπει να διαχειριστούμε για να ολοκληρωσουμε τα 215 χιλιομετρα αλλα και τα 2140 περίπου θετικα υψομετρικα μέτρα (θετικα υψομετρικα να πούμε οτι ειναι το συνολο των υψομετρων που ανεβαίνουμε σε μια διαδρομή. Ενω αρνητικα το συνολο αυτών που κατεβαίνουμε).
Πως θα ανταποκριθουμε στην πρόκληση της διαδρομής και των κλισεων, οι οποίες ήταν οι περισσότερες ανηφορες στα πρωτα 100 χιλιόμετρα. Ειναι ξερετε δυσκολότερο οταν τα ανηφορικα τμήματα ειναι συγκεντρωμένα σε καποια χιλιομετρα, παρα απλωμενα σε ολο το μήκος της διαδρομής. Οποτε περιμέναμε την κούραση ο οργανισμός να την εκδηλωσει στα πρωτα κυριως 100 κμ παρά μετα απο αυτα. Ουσιαστικα μεχρι το πρωτο σημείο ελεγχου που ηταν στο Πρωτοκλήσσι στα 90κμ ήταν τα περισσότερα ανηφορικά κομματια, αλλα και τα ποιο όμορφα καθως θα περνούσαμε μεσα απο το Δασος της Δαδιας.
Με αυτες τις σκεψεις φτασαμε ηδη στα Λουτρα μια πανέμορφη θα λεγα κωμόπολη, μεσα σε μια χαραδρα στην ουσια σχηματισμένη απο δυο λοφους. Κατευθυνθήκαμε σχεδον γκρουπ απο 20 ατομα όπως ειχαμε σχηματιστεί από την αρχη και σε λιγα χιλιομετρα ηδη φτασαμε στην πρωτη ανηφόρα η οποία ηταν 12 χιλιομέτρων. Αναβαση με κλισεις από 5 εως 10%, σχετικα ηπιες αναλογα την φυσική κατασταση του καθενα. Εκει αρχισαν καποιοι να ανοιγουν και γινανε τα πρωτα ξεκολλήματα απο το κυρίως γκρουπ (Πελοτον). Ο καθενας φυσικα όριζε και πως θα διαχειριστεί τις δυνάμεις του και ανάλογα ακολουθούσε τους απεσπασμένους η οχι. Αν εκανε καποιος το λαθος και εδινε ολες του τις δυναμεις στις αρχικες ανηφορες, ισως μετα στις επόμενες ξεμενε απο δυναμεις. Εμεις ως γκρουπ με γυρω στους 8 breveterians κρατούσαμε ενα τεμπο σταθερα και ανεβαίναμε πολυ καλα σχετικα την πρωτη αναβαση.
Οι πρωτες εικονες απο το Δασος της Δαδιας πραγματικα μας εκαναν να ξεχασουμε όλα αυτα που σκεπτόμασταν πριν. Απολαμβάναμε την στιγμή, το τοπιο, το πρασινο της φυσης, ακούγαμε και οσφριζόμασταν τις έντονες μυρωδιές των βοτάνων του δάσους. Πράγματι ενα απο τα ομορφότερα δαση της Πατρίδας μας το Δασος της Δαδιας και δεν ειναι τυχαιο οτι εκει ζουν ολα αυτα τα πουλια.
Μετα φυσικα την ανηφορα ακολουθει η κατηφορα. Και όπως γινεται παντα η κατηφόρα ξεκινάει από το ψηλότερο σημείο της ανηφορας που λεγεται αυχένας και καταληγει στο κατω μερος της. Οι κλισεις και εδω αρνητικες φυσικα μετριες οχι πολυ απότομες ουτε και πολυ ομαλες.
Λογικα αναπτυξαμε ταχύτητες κοντα στα 50 με 60 χιλιομετρα την ωρα. Παντα φυσικα με προσοχή, καθως κινούμασταν σε μια νεα διαδρομή για μας, αλλα και γιατί στις κατηφόρες ο χρονος αντίδρασης μειωνεται δραματικά σε μια λακουβα λόγω ταχύτητας. Ειχαμε και τις οδηγίες απο τον Παναγιώτη, όπου μας επισήμανε την προσοχή που θα πρεπει να ειχαμε γιατι ο δρομος εχει πολλες λακουβες ειδικα στα κατηφορικα τμήματα. Οποτε συγκρατημένα κατεβήκαμε την πρωτη κατηφόρα όπου μας οδήγησε στην δευτερη ανηφόρα 8 χιλιομέτρων. Στο κατω μερος της πρωτης στο 41ο χιλ συναντήσαμε για πρωτη φορα και τα παιδια της διοργάνωσης απο την Alexandroupolis Bike team, όπου και μας προμήθευσαν με νερα και τροφή για να αντεξουμε τα επόμενα δυσκολα κομματια των 5 ανηφορικων κομματιών.
οι παραπάνω φωτογραφίες απο το πρωτο σημείο ανεφοδιασμού στην πρωτη κατηφορα
Στις επόμενες ανηφορες μας περίμενε και ενα τεχνικο πρόβλημα από το λάστιχο του Κυριάκου. Αφού το λύσαμε προχωρήσαμε για να ανεβοκατεβούμε τα υπόλοιπα ανηφορικα κομμάτια μεχρι το πρωτο σημείο ελεγχου στο Πρωτοκλήσσι. Στη διαδρομή αυτή είδαμε και καποια απο τα περίφημα πουλια να μας συνοδευουν και να πετούν αγέρωχα από πανω μας. Φυσικα και δεν μπορουσαμε να αναγωρισουμε τοσο μακρια τι ακριβως είδος ηταν, αλλα σταματήσαμε για λιγο να θαυμασουμε αυτά τα πουλια. Εκτιμησαμε οτι όπως τα βλεπαμε το ανοιγμα των φτερών τους πρεπει να ηταν πανω απο τα 2 μετρα.
Κατόπιν περασαμε μεσα απο τα λιγα κατοικημενα χωρια του δάσους το χωριό Γιαννούλη. Καπου εκει λιγο χαθήκαμε λογω των πολλών κατευθύνσεων που ειχαμε να επιλέξουμε, αλλα τελικα ολα καλα. Πηραμε τον δρομο για Πρωτοκλήσσι.
Εκει και το πρωτο σημείο ελεγχου δωσαμε τις καρτέλες μας όπου τις σφράγισαν με την ωρα αφιξης και εφοδιαστήκαμε με νερα και τροφή. Πραγματι τα παιδια είχαν τα παντα απο σαντουιτς με γαλουπουλα κασερι, μπαρες, marfin, γλυκα, μπανάνες. Επρεπε οπωσδήποτε να φαμε κατι καθως οι δυναμεις μετα απο 90 χιλιόμετρα ήδη αρχισαν να μειώνονται και το γλυκογονο στους μυς να εξαφανίζεται. Ο χαβαλες και τα πειραγματα πολλά, πραγμα που σημαινε οτι το ηθικό ηταν ακμαιο ακομα, αν και περασαν τα περισσότερα υψομετρικα και τα μισα χιλιόμετρα. Γεμισαμε τα παγουρια μας με ηλεκτρολυτη και νερό και φυγαμε για Διδυμότειχο.
Φτασαμε παλι μετα από καποιες ενηφόρες στην διασταυρωση Μεταξαδων Βρυσικών και καναμε δεξια για Διδυμότειχο. Μια σταση, για το γκρουπ των 5 πλέον Breveterians, ήταν απαραίτητη στο Κουφόβουνο για υδροδοσία και οτι αλλο ήθελε ο καθενας. Στο καφενεδακι, το πρωτο δεξια στην πλατεία, εφοδιαστηκαμε και κατσαμε πολυ λιγο ουτε 5 λεπτα και ξεκινήσαμε και παλι να ποδηλατούμε για το υπόλοιπο της διαδρομής. Μετα απο 20 λεπτα περιπου είμασταν στον πεφιρερειακο του Διδυμότειχου όπου και πηραμε τον δρομο εθνικής οδού προς Σουφλι Αλεξανδρούπολη. Λογικες ταχύτητες κοντα στα 30 με 35 χιλ ανα ωρα μας οδήγησαν μεσα απο τα χωρια Λαβαρα Κισαριο στο Σουφλί όπου και το δευτερο σημείο ελεγχου. Βλεπετε η διαδρομή εδω δεν προσεφερε καποιου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος οπως το πρωτο με το δασος. Απλα δρόμος και χωραφια δεξια αριστερα.
Σουφλι και σημειο ελεγχου 2, μας περιμεναν τα παιδια απο τον συλλογο παντα προθυμα να μας εξυπηρετήσουν με το καλύτερο δυνατό τροπο. Εδω τα καλούδια ακομα περισσότερα περιελαμβανε και μακαροναδα με τυρι και μερεντα με μπισκοτα και ολα τα υπολοιπα απο το 1ο σημείο ελεγχου. Καθησαμε κανα 20λεπτο περιπου φαγαμα καλα. Το χρειαζομασταν αλλωστε ειχαμε διανύσει 150 χιλιομετρα με πολυ ζέστη στις ανηφόρες
Η ωρα ηταν 6 και κατι και πλησιάζαμε μετα απο 10 ώρες στην σέλλα στον τερματισμό μας. Φτασαμε Αλεξανδρούπολη και στον τερματισμό στις 18.27 και δωσαμε τις καρτελες μας πλεον να σφαγιστούν για τελευταία φορα. Η κουραση απο την προσπαθεια εμφανής στα προσωπα μας. Η ευχαρίστηση όμως τεράστια για αυτο το κατόρθωμα καθως κανενα brevet οπως αποδεικνύεται δεν ειναι ευκολο. Η παρεα καταπληκτική όπως παντα. Συνποδηλατίσαμε 215 χιλιομετρα δεν ήταν φυσικα δυνατον να παμε ολοι μαζι 14 άτομα οσοι ειμασταν ολοι οι breveterians. Αλλα όπου χρειαστηκε ειμασταν ολοι μια ομαδα. Δεν αφήσαμε κανενα πισω μονο του, ώστε να μην υπαρξει το παραμικρό πρόβλημα υγείας η και τεχνικο.
Ολοκληρωσαμε το brevet στο δικο μας γκρουπ σε 10,5 ώρες με όριο τις 13,5. Ποδηλατικά καθαρά χρόνος 8.30 περίπου χωρίς τις στάσεις. Περασαμε όμορφα. Καναμε αυτο που αγαπάμε μεσα απο άψογη διοργάνωση και σε αυτο οφείλετε η δουλεια που κανανε τα παιδια στον συλογο Alexandroupolis bike team, τους οποίους υπερευχαριστούμε για αλλη μια φορα και μεσα απο τα γραφόμμενα εδω. Οι εντυπωσεις φυσικα μονο θετικες και ευχαριστες. Ελπίζουμε στο επόμενο να ειμαστε ακομα περισσότεροι. Να πουμε επισης οτι μετείχαν και 2 ποδηλατες για πρωτη φορα σε brevet, o Στρατος και ο Χρηστος τους οποιους συγχαίρουμε για την επιδοση τους. Ειναι πλέον αξια μέλη των breveterians.Το βραδάκι μας βρήκε σε καφετέρια της Αλεξανδρούπολης αναπολώντας τις στιγμές και όλα οσα περάσαμε στο όμορφο αυτο Brevet...Ραντεβού πλέον στο brevet των Φιλιππων που θα γίνει την 19 Οκτ 2019.
φωτογραφίες απο το τελος του brevet
Ακολουθει το video του brevet γιατι ενα video 100.000 λεξεις οταν μια εικονα ειναι 1000 λεξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου